Reiskriebels – deel 1

Na een veel te lange hospitalisatieperiode snakte ik ongelofelijk hard naar een reisje. Er even tussenuit, vakantie, nieuwe horizonten, alles op een rijtje kunnen zetten… Maar hoe kon ik daaraan beginnen? Even de tent in de koffer droppen en met de noorderzon vertrekken kan niet langer. Toch is niet meer reizen absoluut geen optie waar ik me bij wil neerleggen. Dan rest de vraag: wat zijn dan de opties en hoe pak je het aan? Ik besloot rustig aan mijn grenzen terug op te zoeken met een weekendje weg.

Hoe het vroeger was…

Gedurende mijn kinderjaren was onze jaarlijkse kampeervakantie in Frankrijk, Spanje, Portugal of aan zee het absolute hoogtepunt van het jaar. Een tent, de natuur, water om te zwemmen en een barbecue, meer hadden we niet nodig. Later reisde ik met mijn school in Italië rond en trok ik met studievriendinnen naar Tunesië na de examens. Met mijn ex-vriend en zus trok ik drie weken door Rwanda. Als kind verkondigde ik ook altijd dat ik voor Artsen Zonder Grenzen zou gaan werken en vrijwilligerswerk in het buitenland sprak me erg aan. Ik ben iemand die de wereld wil zien, andere culturen en talen wil leren kennen. Juli 2013: kampeervakantie met m’n zus in Oostenrijk en Slovenië. We bezochten steden, grotten, kastelen, meren, musea… Met de eigen auto, eigen tent, op ons eigen ritme, helemaal zoals ik het het liefste had. Ik was toen al ziek: regelmatige pauzes, traag wandeltempo, af en toe een rustdag nodig… Maar niets onoverkomelijks. Na mijn thuiskomst ging ik nog een weekje mijn ouders achterna die op dat moment kampeerden in Zeeland. Wist ik toen veel dat dat mijn laatste kampeerzomer zou worden… Met kampeervakanties ben ik nu eenmaal opgegroeid, het hoort bij mijn zomer als melk bij m’n koffie.

Wat er veranderde

Januari 2014: mijn eerste longoperatie gaat gepaard met nogal wat complicaties. Nog even kan ik naar huis voor ik in februari mijn tweede operatie onderga, met nog meer complicaties. Pas in april 2015 kom ik eindelijk thuis, na ongeveer anderhalf jaar ziekenhuisopname, maar niets is nog wat het geweest is.

Aanpassingen thuis zorgen ervoor dat ik behoorlijk zelfstandig kan functioneren binnen mijn eigen vertrouwde omgeving. Ik maak ook gebruik van thuisverpleging en Familiehulp. Maar hoe pak ik het aan om te gaan reizen? Zaken waaraan ik moet denken zijn o.a. een hoog-laagbed, geen drempeltjes, brede deuren, aangepast sanitair, oplaadpunten voor zuurstof, verpleging, oprijplaten en transferplanken, geen te lange autoritten (rugpijn!), geen vluchten van langer dan twee uur (te laag zuurstofgehalte), beperkt energieniveau,… Daar gaat de optie van een kampeervakantie. Het werd me in ieder geval duidelijk dat reizen voortaan veel creativiteit en voorbereiding zou vragen.

Waar vind ik info over toegankelijke reizen?

Tijdens de Revabeurs in Gent eind april zag ik enkele organisaties die aangepaste reizen aanbieden voor mindervaliden. De meesten ken je wel: Ziekenzorg CM of de zorgvakanties van Bond Moyson. Helaas waarschuwen de organisatoren meestal zelf al voor het feit dat de vakanties voor mensen die veel zorg nodig hebben vaak vooral groepen met veel ouderen hebben. Ik heb elke dag verpleging nodig, maar ben pas 27 en als ik al een groepsreis wil doen, dan toch graag met wat leeftijdsgenoten. Toch probeert bijvoorbeeld Ziekenzorg CM meer en meer jongere mensen aan te trekken. Hoop voor de toekomst dus.

Er bestaan gelukkig ook andere alternatieven zoals Mundorado Reizen, een Nederlandse operator die zowel groeps- als individuele vakanties aanbiedt voor mensen met allerlei soorten en gradaties van beperkingen en zorgvragen. Bestemmingen als Thailand, Zuid-Afrika, Tenerife, New York,… Het kan allemaal. Bij de echte zorgvakanties, voor mensen die dagelijks verpleging nodig hebben, is de keuze wat beperkter gezien alleen echte zorghotels in aanmerking komen. Vaak zijn het ook programma’s die vooral veel zon, zee en strand aanbieden en veel rust. Laat ik nu zelf net een type zijn dat graag de omgeving wat verkent en wat cultuur wil opsnuiven. Mij laat je niet naar de andere kant van de wereld vertrekken om vervolgens enkel het zwembad van het hotel te zien!

Een optie die misschien wel voor mij is weggelegd en de keuzemogelijkheden vergroot, is samen reizen met iemand die de verpleging op zich kan nemen: een partner, een PAB-assistent, een vrijwilliger… Mijn oog viel op een cruise naar de Noorse fjorden. Die regio stond al langer op mijn verlanglijstje. De kajuit en uitstappen zijn rolstoelaangepast, prima dus. Bovendien hoef ik niet te vliegen (dat maakt vooral mijn longarts blij). Mijn zus was bereid om mee te gaan om mij te helpen met de verzorging en zo, en natuurlijk ook gewoon omdat we graag samen reizen. Helaas was deze reis voor dit jaar al volgeboekt, maar de kans is vrij groot dat we die volgend jaar doen. Er waren nog verschillende andere organisaties vertegenwoordigd op de Revabeurs, die erg uiteenlopende vakantiemogelijkheden aanboden. Wie had gedacht dat je een zeilvakantie kon ondernemen met een elektrische rolstoel? Ook voor mensen die liever alleen of met een zelfgekozen gezelschap reizen waren er mogelijkheden. Zo was er een infostand van Vlaanderen Vakantieland over toegankelijke logeermogelijkheden in België en Nederland.

Over de keuze die ik uiteindelijk maakte uit het brede aanbod, lees je meer in mijn tweede blogpost, en ook in mijn derde blogpost!

Duidelijk is in ieder geval al dat reizen met een beperking heel wat voorbereiding en opzoekingswerk vraagt. ‘Last minute’ zit er niet echt meer in. Het ontbreekt ook aan duidelijke en gecentraliseerde infopunten rond toegankelijkheid. Laten we daarom elkaar helpen: heb jij leuke reistips? Welke ervaringen heb jij qua toegankelijkheid en waar haal je je info? Lees zeker ook de ervaringen van Mireille, die met een hulphond de trein nam!

Deel onze blogs alsjeblieft!