Mijn survivaltips – Tip 5

Ik heb mijn verhaal ondertussen honderden keren verteld en telkens weer krijg ik dezelfde vraag : “Wat is je geheim?” Ik vertel dan altijd eerlijk dat ik geen superman ben en ook mijn donkere momenten heb. Het meeste schrijf ik dan ook toe aan de geweldige steun die ik krijg van iedereen : familie, vrienden, hulpverleners en volslagen vreemden.




Het enige dat ik daarna nog mee kan geven zijn (volgens mij) mijn vijf beste tips :

Tip 1 : Geef jezelf over aan de wetenschap en ga uit van het ergste.
Tip 2 : Vergeet het verleden en kijk naar de toekomst
Tip 3 : Bepaal je grens en exitstrategie
Tip 4 : Durf hulp te vragen en bouw je eigen netwerk op


Tip 5 :
Blijf positief een maak grapjes


Zoals in tip 4 al werd aangehaald zijn vrienden en familie een onmisbare steun wanneer je start met revalideren en je je leven weer op de rails probeert te krijgen. Ondanks de vaak onvoorwaardelijke liefde van jouw familieleden en vrienden is het toch belangrijk dat ook jij moeite doet om zij die jou steunen een goed gevoel te geven en hen dankbaarheid te tonen. De beste manier om dit te bereiken is zélf een positieve mindset te onderhouden.


Daarom is mijn vijfde en laatste tip :
Blijf positief en maak grappen.

Het is gemakkelijk gezegd : “blijf positief” maar de realiteit is heel anders. Je hebt net de shock van je leven achter de rug. Je leven gaat nooit meer hetzelfde zijn en alles lijkt verloren. De toekomst was nog nooit zo somber, dus hoe kan je dan in godsnaam positief blijven?!

Hier is geen simpel antwoord op, maar als je tip 1, 2, 3 en 4 hebt gevolgd zal je merken dat er een rode draad in zit : de realiteit accepteren en vechten voor een toekomst. Accepteren doe je niet op 1, 2, 3. Gebruik alles wat je ter beschikking staat en praat, praat, praat. Uiteindelijk kom je tot de realisatie dat je maar twee kanten op kan :

Verdriet, depressie en dood

Of

Vechten, lachen en leven

Deze tip probeert jou een kleine voorkeur voor het tweede te geven. Als je moet kiezen tussen lachen of huilen, kies dan lachen. Als je moet kiezen tussen opgeven en vechten kies dan vechten. Als je moet kiezen tussen leven of dood, kies dan leven. Als je die keuzes maakt gaat iedereen die jou steunt jouw vechtlust zien als bedanking voor hun hulp en steun. Als je grappen maakt over je situatie in plaats van non stop te treuren over wat je verloren hebt zullen ze jouw kracht dubbel en dik terug bezorgen in de vorm van steun.

Liefde


Je gaat zeker te horen krijgen van revalidanten dat je op het einde van je revalidatie je vrienden nog maar op 1 hand kan tellen, dat je familie je nooit gaat begrijpen en dat het personeel een bende losers is die je tegen je zin verplichten van alles te doen.

Toch ga je verrast zijn, maar als je goed om je heen kijkt zal je zien dat het revalidatiecentrum waar je zit één van de meest positieve omgevingen is waar je al bent geweest. Bloed, zweet en tranen? ja, maar ook vechtlust, doorzetting en humor. Pik die goede vibe op en zoek de mensen uit die samen met jou willen vechten voor een toekomst en eindig zoals ik :

Buitenrollen uit het revalidatiecentrum met een sterkere band met je familieleden dan je had en naar huis keren met meer vrienden dan toen je binnen werd gebracht!

 

Zo, dit was mijn vijfde en laatste tip. Wat vinden jullie van deze tip? Hebben jullie een betere of ben ik iets belangrijks vergeten?
Laat het me weten in een reactie hieronder!

Mijn survivaltips – Tip 4

Ik heb mijn verhaal ondertussen honderden keren verteld en telkens weer krijg ik dezelfde vraag : “Wat is je geheim?” Ik vertel dan altijd eerlijk dat ik geen superman ben en ook mijn donkere momenten heb. Het meeste schrijf ik dan ook toe aan de geweldige steun die ik krijg van iedereen : familie, vrienden, hulpverleners en volslagen vreemden.



Het enige dat ik daarna nog mee kan geven zijn (volgens mij) mijn vijf beste tips :

Tip 1 : Geef jezelf over aan de wetenschap en ga uit van het ergste.
Tip 2 : Vergeet het verleden en kijk naar de toekomst
Tip 3 : Bepaal je grens en exitstrategie


Tip 4 :
Durf hulp te vragen en bouw je eigen netwerk op

Wanneer je in een situatie komt die een zware fysieke en/of mentale impact heeft op jou en op jouw leven, dan heb je hulp nodig. In zulke serieuze situaties is het onmogelijk om jezelf er in je eentje door te slaan. In eerste instantie heb je natuurlijk medische hulp nodig, maar dokters, chirurgen en verpleegkundigen zijn niet genoeg om alles weer op de rails te krijgen.

Denk daarom zeker aan mijn vierde tip :
Durf hulp te vragen en bouw je eigen netwerk op.

Denk aan de meest succesvolle bedrijven ter wereld, aan de meest bekende personen en de grootste merken. Niets en niemand wordt groot, sterk en succesvol in zijn eentje. In bedrijven werken er honderden of zelfs duizenden mensen aan het succes van de organisatie. Hetzelfde geldt voor merken en ook beroemde personen hebben heelder teams, assistenten en managers die hen helpen de top te bereiken. Besef dus dat je het niet in je eentje kan.

all hands on deck


In het begin is het belangrijk dat je je omringd met een sterk en capabel medisch team. Vergeet daarbij zeker de psycholoog of therapeut niet! Niet omdat je gek bent, maar omdat de impact op je leven zo groot en overweldigend is dat je alle hulp kan gebruiken bij het plaatsen en verwerken van alles. Mijn ondervinding was ook dat ik eerst enkel met mijn psychologe vrij en open kon praten over alle taboeonderwerpen en dat daarna pas geleidelijk aan met de rest van de mensen die mij omringden.

Naarmate jezelf sterker wordt en de impact op je leven duidelijker wordt, ga je opnieuw naar de toekomst kijken. Omring jezelf dus met de mensen die een impact gaan hebben op jou toekomst, zoals : ergotherapeuten, hulpverleners, orthopedisten en hulpmiddelenleveranciers. Je zal merken dat ook je familie en/of partner jou zullen kunnen helpen in het plannen van een nieuwe toekomst.

klim


En vrienden dan?

Niemand heeft ooit teveel vrienden gehad. Zij steunen je samen met je familie door heel het proces heen en zijn dus onmisbaar! Het klinkt misschien wat hard, maar kies de vrienden uit waar je energie wil insteken en die die energie waard zijn. Je mag namelijk niet vergeten dat je in een ongelooflijk zware situatie zit en je dus geen tijd en energie hebt voor egoïstische mensen, negatievelingen en personen die meer energie van jouw vragen dan ze je geven. Pas wel op, niet iedereen weet hoe ze met jouw nieuwe situatie om moeten gaan. Schrijf vrienden die je niet direct een bezoekje brengen dus niet zomaar af, zoek uit waarom ze niet langskomen en beslis dan wat je doet. Ikzelf heb vrienden gehad die niet durfden langskomen omdat ze “niet wisten wat ze zouden moeten zeggen”, maar toen ze hoorden van anderen dat ik al volop grapjes was aan het maken over mijn situatie kwamen ze me alsnog bezoeken. Geef de anderen dus ook tijd om te verwerken wat er met jou is gebeurd.

Heb je je netwerk, vrienden en familie die je willen ondersteunen? Dan mag je er van uitgaan dat ze staan te popelen om jou te helpen en iets kunnen doen om jouw lasten te verlichten. Je staat er niet alleen voor en maak daar dan ook gebruik van. Loop je vast? Vraag jezelf dan af of je hulp kan gebruiken en of je eigenlijk wel al om hulp hebt gevraagd. Je zou er nog versteld van staan waar kennissen, familie of vrienden je mee willen helpen!

Vergeet niet dat je achteraf ook iedereen die je steunde persoonlijk kan bedanken en ik raad je zeker aan dat ook te doen. Ze beseffen namelijk vaak niet hoe belangrijk hun steun en hulp voor jou is geweest.


Zo, dit was mijn vierde tip. Wat vinden jullie van deze tip? Hebben jullie een betere? Laat het me weten in een reactie hieronder!

Mijn survivaltips – Tip 3

Ik heb mijn verhaal ondertussen honderden keren verteld en telkens weer krijg ik dezelfde vraag : “Wat is je geheim?” Ik vertel dan altijd eerlijk dat ik geen superman ben en ook mijn donkere momenten heb. Het meeste schrijf ik dan ook toe aan de geweldige steun die ik krijg van iedereen : familie, vrienden, hulpverleners en volslagen vreemden.


Het enige dat ik daarna nog mee kan geven zijn (volgens mij) mijn vijf beste tips :

Tip 1 : Geef jezelf over aan de wetenschap en ga uit van het ergste.
Tip 2 : Vergeet het verleden en kijk naar de toekomst

Tip 3 :
Bepaal je grens en exit strategie

Stel dat je mijn vorige raad tot in de puntjes opvolgt. Je revalideert hard, laat de experts doen met je lichaam wat moet en probeert zo weinig mogelijk terug te kijken terwijl je je vooral focust op de toekomst. Toch zie je het helemaal niet zitten en sterf je nog liever dan verder door het leven te moeten gaan met wat jou is overkomen. Wat dan?

Gebruik dan mijn derde tip : Bepaal je eigen grens en bepaal ook een exit strategie!

Het klinkt misschien hard, maar ik heb het al een paar keer tegen mensen durven zeggen : “Zou je misschien liever sterven? Want dat kan.”

Zelfmoord en euthanasie zijn enorme taboeonderwerpen. Toch vind ik dat er zeer open moet kunnen worden over gepraat, zeker in situaties die serieus genoeg zijn. Blijvende fysieke en/of mentale veranderingen hebben een enorme impact op de persoon in kwestie, maar ook op zijn omgeving. Daarom vind ik gesprekken over zelfmoord en euthanasie wel degelijk gepast in deze gevallen.

Laten we er geen doekjes om winden, heel veel mensen die plots beperkt geraken of sterk achteruitgaan met hun gezondheid overwegen of de pijn, het verdriet en het verlies eigenlijk wel draagbaar zijn en of ze er niet beter een punt achter zouden zetten. Het feit dat in de moderne geneeskunde nog steeds zeer weinig aandacht wordt besteed aan de psychologische toestand van patiënten helpt natuurlijk niet dit taboe te doorbreken.

vertrouwenspersoon


Daarom, bepaal je grenzen. Wat kan ik aan, wil ik verdragen en waar trek ik voor mezelf de lijn? Wat beschouw ik voor mezelf als een menswaardig bestaan met voldoende levenskwaliteit? Laat je in je zoektocht naar deze vragen begeleiden door een vertrouwenspersoon. Dit kan een psycholoog zijn of een dokter maar evengoed een vriend of familielid. Zij zullen je helpen realistische grenzen te bepalen en later ook helpen die grenzen te bereiken of te verleggen.

Als je een antwoord hebt op deze vragen kan je voor jezelf ook bepalen wat je gaat doen als je die grenzen niet haalt. Dit wordt dan jouw exit strategie. Mijn ervaring met zelfmoordgedachten leerde mij dat wanneer ik mijn exit strategie had bepaald (legale euthanasie in mijn geval) het voelde alsof er een last van mijn schouders viel en ik nu altijd een kaart achter de hand heb moest het me echt allemaal teveel worden.



Zo, dit was mijn derde tip. Wat vinden jullie van deze tip? Hebben jullie een betere? Laat het me weten in een reactie hieronder!

Mijn 5 survivaltips – Tip 2

Ik heb mijn verhaal ondertussen honderden keren verteld en telkens weer krijg ik dezelfde vraag : “Wat is je geheim?” Ik vertel dan altijd eerlijk dat ik geen superman ben en ook mijn donkere momenten heb. Het meeste schrijf ik dan ook toe aan de geweldige steun die ik krijg van iedereen : familie, vrienden, hulpverleners en volslagen vreemden.


Het enige dat ik daarna nog mee kan geven zijn (volgens mij) mijn vijf beste tips :

Tip 1 : Geef jezelf over aan de wetenschap en ga uit van het ergste.

TIP 2 :
Vergeet het verleden en kijk naar de toekomst

Waar had ik nu gestaan? Hoe had het leven er uit gezien als ik mijn beperking niet had? Was ik maar weer eventjes mijn oude zelf. Doe jezelf geen pijn en volg mijn tweede tip : vergeet het verleden en focus op de toekomst.

Wanneer je plots een beperking krijgt of je gezondheid sterk achteruit gaat komen al je plannen voor de toekomst in het gedrang. We hebben dan ook snel de neiging de gevaarlijkste vraag ter wereld te stellen : “Wat als….?”.

Toekomst voorspellen


Deze vraag is de titel van een tv-programma dat op een grappige manier laat zien hoe absurd die vraagstelling eigenlijk kan zijn, aangezien het antwoord puur gokwerk is. Wanneer deze vraag dan ook op komt bij personen die net slecht nieuws kregen of juist veel verloren hebben, leidt ze enkel naar melancholie en verdriet. Het antwoord is daarenboven altijd zo goed als pure speculatie en volledig nutteloos. Je maakt er dan ook best korte metten mee. Moest je jezelf toch betrappen op het piekeren over “wat als?” Voeg er dan snel “ik nu eens…” aan toe.

Met de vraag “wat als ik nu eens…?” Ben je plots plannen aan het maken voor de toekomst en laat je de frustratie en het verdriet van je verlies achter jou.

Het verliezen van de toekomst die je voor ogen had is ongelofelijk hard. Iedereen heeft een “plan” voor de toekomst met doelen en mijlpalen die ze willen bereiken. Wanneer jou dan iets overkomt waardoor deze in jouw ogen onbereikbaar zijn geworden voelt het aan alsof de zin van je leven aan jou werd ontnomen.

Nieuwe plannen en doelen creëren voor jezelf is daarom cruciaal. Zo geef je je leven weer zin en heb je iets om jezelf op te focussen. Vergeet ook niet dat er vaak veel nog meer kan dan je initieel verwacht. Er zijn zelfs miljonairs die enkel nog met hun ogen kunnen bewegen. Geef de moed dus niet op en begin zo snel mogelijk nieuwe toekomstplannen te maken!

Zo, dit was mijn tweede tip. Wat vinden jullie van deze tip? Hebben jullie een betere? Laat het me weten in een reactie hieronder!

Mijn vijf survivaltips

22 mei 2014 is ondertussen bijna vijf jaar geleden. Ik zit dus al vijf jaar in een rolstoel, wat een jaren zijn het geweest!

Van intensive care in Australië naar revalidatie in Gent naar het huis van mijn ouders in Antwerpen en tenslotte naar mijn eigen aangepast appartementje.


Van niet kunnen bewegen of slikken naar een elektrische rolstoel naar een mechanische rolstoel & rolstoel rugby. Van opnieuw willen studeren naar het oprichten van een blogplatform, naar het oprichten van een eigen bedrijfje, naar een finaleplaats als Antwerpse ondernemer van het jaar van 2018, een etentje bij de koning en mijn eigen TED-talk.

Ik heb mijn verhaal ondertussen honderden keren verteld en telkens weer krijg ik dezelfde vraag voorgeschoteld  : “Wat is je geheim om er allemaal zo goed mee om te kunnen gaan?” Ik vertel dan altijd eerlijk dat ik geen superman ben en ook mijn donkere momenten heb. Dat ik heel veel geluk heb gehad en eigenlijk geen idee heb waar ik telkens de kracht om door te bijten vandaan haal. Het meeste schrijf ik dan ook toe aan de geweldige steun die ik krijg van iedereen : familie, vrienden, hulpverleners en volslagen vreemden.

Het enige dat ik daarna nog mee kan geven zijn mijn persoonlijke tips. Dit zijn volgens mij dan ook mijn vijf beste tips die ik mee kan geven aan personen die net te horen kregen dat ze een beperking hebben  :

TIP 1 :
Geef jezelf over aan de wetenschap en ga uit van het ergste.

Iedereen moet hetzelfde toegeven : de dokters en chirurgen die we vlak na het ontdekken of krijgen van onze beperking consulteren weten beter dan eender wie wat er met ons aan de hand is. Dit lijkt vanzelfsprekend, maar toch kwam ik tijdens mijn revalidatie vaak mensen tegen die de experten niet geloofden. Uiteraard is het nieuws ook vaak zo choquerend dat we als mens onze emotie de bovenhand laten nemen en onmiddellijk in ontkenning gaan.

Doktersjas

Word jezelf bewust van dat feit en beslis te vertrouwen in de experten. Vanaf je de beslissing jezelf aan de wetenschap te schenken neemt zal je merken dat alles wat je voorheen als “beschamend” of “grensverleggend” beschouwde opeens een pak minder moeilijk voor je wordt. Ik had na mijn bewuste keuze mezelf over te geven aan de experten en zorgverleners plots veel minder moeite met gewassen worden, beangstigende onderzoeken, bepaalde medicatie nemen, etc.

Pas op! Dit wil daarom niet zeggen dat je alle touwtjes uit handen geeft! Ik volgde zelf bijvoorbeeld wél nog alles nauwgezet op en vroeg altijd achter de redenen voor bepaalde beslissingen en uitleg over elke behandeling die ik kreeg.

Vertrouwen is één ding, maar het is ook belangrijk dat je zelf uit gaat van het ergste en zo goed en hard als mogelijk probeert te oefenen. Zélfs als je overtuigd bent dat alles goed gaat komen heb je toch liever een poosje voor niets gerevalideerd dan ook maar 0.001%  kans te hebben onomkeerbare achterstand op te lopen in de eerste- en meest cruciale weken van jouw revalidatie, toch?

Looprek revalidatie

Daarbovenop zijn er vaak heel lange wachtlijsten voor plek in een revalidatiecentrum. Heb je écht geen zin, wil je niet oefenen en ben je zeker dat je geen hulp nodig hebt? Overweeg dan jezelf uit het revalidatieprogramma te ontslaan en zo plaats te maken voor iemand die écht een plek nodig heeft.

Zo, dit was mijn eerste tip. Wat vinden jullie van deze tip? Hebben jullie een betere? Laat het me weten in een reactie hieronder!