Auteur: Corné Ouburg

Winkel tas

Uw tas

28 maart 2018

‘Kassajuffrouw gezocht (M/V)’ Staat er op een briefje dat aan een kolom in de supermarkt hangt.

En daaronder nog zo’n vreemde verkondiging: ‘De kassière kan u vragen om in uw tas te mogen kijken.’

Ik ben het met de tweede mededeling volstrekt oneens.

 

 

Daarom heb ik zelf ook altijd een document in mijn binnenzak waar op staat: ‘meneer Burugo kan vriendelijk bedanken voor de eer wanneer hem onverhoopt door de kassière (M/V) wordt gevraagd om in zijn tas te mogen kijken.’

Ik wil nog wel eens zien wat de rijdende rechter daar dan van vindt!

Mijn tas zit namelijk vol met spullen waar de kassajuf (M/V) niets mee te maken heeft. Daarom heb ik verschillende opties overwogen om mijn privacy qua tas te waarborgen.

Top Secret

Mijn tas thuislaten bijvoorbeeld, maar dan moeten alle boodschappen op schoot mee naar huis met als gevolg een bevroren, doorweekt en of besmeurd kruis. En dat moeten we niet hebben.

Een andere optie is om een dooie muis of een vogelspin in mijn tas te verstoppen. Geen kassameisje (M/V) die daar tegenop kan. Maar ik ben zelf ook als de dood voor muizen en onze vogelspin heeft griep dus die vlieger gaat ook al niet op, temeer omdat ik ook bang ben voor vliegers.

Het mandje even meenemen is ook niet mogelijk want dat is ten strengste verboden in de buurtsuper. Een mooi glimmend winkelwagentje met ingebouwd kinderzitje en rondom schijfremmen kun je straffeloos meenemen tegen betaling van een luttele vijftig cent, maar een vies lelijk boodschappenmandje met het ouwe bonnetje van je voorganger er nog in krijg je onmogelijk langs de kassajongedame (M/V).

winkelmandje

Gelukkig heeft de kassameid (M/V) (deze heet Henk) vandaag een goede bui, en wil niet in mijn tas kijken.

Hij/zij (weet ik het) vraagt zelfs vriendelijk of ze (..) moet helpen om de boodschappen in mijn tas te stoppen die altijd braaf aan de rugleuning van mijn rolstoel hangt, maar ik heb vriendelijk bedankt met de woorden: “Toch stiekem willen kijken hé, boefje!”

 

Burugo

 

Ontdek meer columns van Burugo op www.burugo.nl of dwarslaesie.nl/column of op facebook.com/burugocolumns. 

Ook op onze blog kan je nog meer columns lezen van Burugo. Zeker de moeite waard!

Burugo en doe het zelf

Water en bier

7 februari 2018

Doe jij veel zelf? Burugo verkiest eigen werk, al dan niet met biertje. Hoe dat dan gaat? Dat lees je hier…

Onze keukenkraan lekte.

Daar zijn keukenkranen toch ook min of meer voor bedoeld? Hoor ik u denken. En daar hebt u gelijk in.

 

Maar u denkt voor uw beurt, want onze kraan lekte ook op momenten dat we hem helemaal niets gevraagd hadden.

Dus hij moest er uit, besloot ik, want ik ben keihard in die dingen. En omdat mijn vrouw toch perse een kraan in de keuken wilde ging ik naar de winkel om een nieuwe te kopen.

De winkel betrof een doe het zelf zaak, dus besloot ik hem dan ook maar zelf te monteren. Klusje van niks, stelde ik mijn verschrikt kijkende huisgenotes gerust. Voor alle zekerheid gingen ze toch maar een paar daagjes naar oma.

Des te beter, pottenkijkers kunnen we nu even niet gebruiken. Om te beginnen moet de hoofdkraan dicht. Deze bevindt zich in het kruipluik bij de voordeur, ruim een meter onder de vloer. Zo lang zijn mijn armen niet. Dus van een houten lat en wat schroeven een hoofdkraandicht(of open)draaimachine (© Burugo) in elkaar geflanst, en de kraan dichtgedraaid.

Tijd voor een biertje, want dat hoort bij bouwvakkerswerk.

En nu de oude kraan eraf. Als ik mijn neus tussen mijn knieën stop pas ik precies onder onze onderrijdbare keuken. Klein nadeel: dan bevindt de kraan zich boven mijn achterhoofd, maar ik ben geen kniesoor.

Op de tast lukt het mij toch om de kraan los te krijgen, wel jammer dat de hoofdkraan nog niet helemaal dicht zat. Met een drijfnatte rug bevrijd ik mijzelf uit mijn benarde positie met als trofee de defecte kraan. Eerst de hoofdkraan goed dicht, en dan nog maar een biertje.

Wederom dubbelgevouwen en op de tast monteer ik de nieuwe kraan. Wonderlijk genoeg ging het vrij vlot, en lekte er niets bij het opendraaien van de hoofdkraan.

Er kwam alleen loeiheet water uit de blauwe kant van de kraan, mijn opvatting dat we daar heus wel aan zouden wennen zou ik natuurlijk nooit overeind kunnen houden bij mijn gezin, dus alles moest nog een keer.

Biertje doen? Ja, best.

Ruim twee uur heeft het me al met al gekost, maar ’t is me wel gelukt en dat stemt mij zeer content!

Maar dat kan ook door het bier komen.

 

Burugo

 

 

 

Ontdek meer columns van Burugo op dwarslaesie.nl/column of op facebook.com/burugocolumns. 

Ook op onze blog kan je nog meer columns lezen van Burugo.

Burugo Nieuwjaar

Burugo op nieuwjaarsreceptie in 2018

10 januari 2018

Had jij met het werk dit jaar al een nieuwjaarsreceptie? Heb je lekker gegeten, gedronken, gedanst? Lees hier hoe het Burugo verging, vanuit zijn rolstoel…

Met frisse tegenzin meldde ik mij in een zalencentrum, teneinde de nieuwjaarsreceptie van mijn werk bij te wonen.

Ik was ruimschoots op tijd, zoals gewoonlijk, omdat ik altijd een parkeerplekje zoek waarvan ik zeker ben dat ik bij vertrek nog steeds bij mijn auto kan.

Nieuwjaarsreceptie met de rolstoel

Binnengekomen wilde iemand mijn jas afpakken, maar ik weerhield haar hier vriendelijk van. Als je vroeg bent, komt je jas van onderen op de kapstok te hangen, waar je sowieso niet bij kan, wat inhoudt dat je als laatste weer naar huis mag… en dat was ik absoluut niet van plan!

In de zaal zelf was er – behalve de mijne – geen stoel te bekennen. Tafels waren er wel voldoende, en wel van het o zo gezellige ‘sta’ type.

Ik nam plaats aan, of eigenlijk ‘onder’, zo’n tafel en kreeg een koffie van de barjuffrouw. Terwijl ik mijn koffie nuttigde, druppelde de zaal langzaam vol en tegen de tijd dat het feest losbarstte, stond ik ingeklemd tussen 200 mensen, met  400 billen, die ik allemaal ongemerkt had kunnen betasten, maar het waren vooral mannenbillen en die zijn mij te hard.

De directeur zette een aantal jubilarissen in het zonnetje, en ik begaf mij moeizaam richting het buffet, kreten slakend als ‘pardon, excuseer, sorry, mag ik even..,’ (ik ben een welopgevoed kereltje).

Omdat het gratis was, besloot ik een bord flink vol te scheppen met etenswaar. Maar de schalen met het grote-mensen-voer stonden natuurlijk veel te hoog voor mij. Gelukkig was er ook aan de kinderen gedacht en stond er op een laag tafeltje een schaal met aardappelpuree, en ook één met appelmoes.

Nadat ik mij hiermee had volgepropt en de kleurplaat die bij de appelmoes hoorde, had afgeraffeld, wist ik stiekem te ontsnappen.

Buiten op de parkeerplaats hoorde ik vanuit de speakers “gelukkig Nieuwjaar” schallen.

Gelukkig wel.

 

Burugo

Ontdek meer columns van Burugo op dwarslaesie.nl/column of op facebook.com/burugocolumns.

Ook op onze blog kan je nog meer columns lezen van Burugo. Zeker de moeite waard!

Burugo Drinkt

Burugo zegt schol

11 oktober 2017

Lust jij ook wel eens een glaasje? Wat drink jij dan het liefst: bier, wijn of ander lekkers? Burugo kiest vooral voor rode wijn. Waarom? Dat lees je hier…

Één goed glas rode wijn per dag is gezond, heb ik mij ooit laten vertellen (door een slijter). Maar ik heb liever een glas goede wijn, de kwaliteit van het vaatwerk kan mij eerlijk gezegd gestolen worden. ‘Op één been kun je niet lopen’, is dan vaak het gezegde dat hier op volgt, teneinde volledig geoorloofd nóg een glas wijn te kunnen verorberen. En als je zoals ik op twee benen ook niet kunt lopen, dan worden het er dus minimaal drie. Omdat het moet hè, want mijn gezondheid gaat voor alles.

Op zich een prima gewoonte, en ook prima vol te houden zelfs voor een rolstoelgebruiker. Je krijgt er alleen wel lelijke deuken van in je meubilair. Daarom mag je natuurlijk ook niet rijden als je beschonken bent, maar gelukkig is er vanavond geen politie in de woonkamer. Wel twee roze olifanten trouwens, waar die nu opeens vandaan komen?!

Ik drink eigenlijk altijd rode wijn als ik alcohol drink. Dat is gewoon het handigst als je in een rolstoel zit. Want van bier moet je vijf keer in het uur plassen, en dat is thuis geen probleem maar op de verjaardag van tante Mien moet er iedere keer twaalf man opstaan om je erdoor te laten. En vervolgens kom je er dan achter dat je niet door de deuropening van de wc past. Met alle gevolgen van dien voor de sanseveria in de gang van tante Mien, die voorlopig geen water meer behoeft.

Nog een geluk dat die plant daar stond, anders was de brievenbus de enige uitweg geweest. Leg dat maar eens uit aan de postbode die net de wenskaarten komt bezorgen! Je kan natuurlijk ook witte wijn drinken, maar daar zit minder alcohol in dus moet je er meer van drinken om hetzelfde resultaat te bereiken, en dan moet je wederom plassen. Gewoon rode wijn dus.

Burps.

Pardon.

 

Ontdek meer columns van Burugo op dwarslaesie.nl/column of op facebook.com/burugocolumns. 

Ook op onze blog kan je nog meer columns lezen van Burugo. Zeker de moeite waard!

Red hand to slap

Burugo zegt sorry

13 september 2017

 

Lees de open brief van onze columnist Burugo aan Kareltje. Want die petsen, die had dat arme Kareltje niet verdiend…

Kareltje kijk nu eens uit! Pets pets klonk het eerst op de linker- en vervolgens op de rechterwang. Alsof Kareltje er iets aan kon doen dat er een springkussen stond in de winkelstraat waar ik met iets te hoge snelheid kwam aangerold. Natuurlijk had het ventje niet op mij gerekend toen hij overstak, dat hoeft ook niet als je drie bent. Ik moest vól in de ankers, de rook kwam van mijn vingers, maar gelukkig heeft Kareltje het overleefd. En ik ook. Burugootje kijk nu eens uit, pets pets. Zó had het moeten klinken, want het was mijn eigen domme schuld. Maar het kwaad was al geschied, Kareltje moest huilen. En ik trouwens ook, zó’n meelij had ik met het ventje. Ten eerste omdat hij Kareltje heette, dat doe je toch niet als je van je kind houdt? (behalve als het een meisje is, dan is het wél leuk.) Maar vooral omdat-ie door mijn schuld tot twee keer toe gepetst was door zijn moeder. Kinderen moet je sowieso nooit slaan vind ik, want voor je het weet zijn ze groot en nemen ze wraak. Ik hoop dat Kareltje later kickbokser wordt, dan zal ze er van lusten! En ik ook, ben ik bang, maar da’s dan mijn eigen schuld.

Dus Kareltje, ik richt mij nu even tot jou persoonlijk (dat is helemaal niet raar, driejarigen kunnen tegenwoordig heel goed lezen. U kijkt zeker nooit naar Sesamstraat?). Sorry voor wat ik je heb aangedaan. Aan jouw voornaam kan ik helaas niets veranderen, maar als ik je ooit weer zie dan koop ik voor jou een héél groot ijsje. Ik weet dat het taalkundig niet kan ‘groot ijsje’ maar ik doe het tóch. Of mama het nu leuk vindt of niet. Dus nogmaals mijn welgemeende excuses. Ik wens jou verder een leuk leven, en veel succes met het kickboksen,

Burugo

 

Ontdek meer columns van Burugo op dwarslaesie.nl/column of op facebook.com/burugocolumns. 

Meer weten over hoe je als ouder moet omgaan met kinderen in combinatie met iemand in een rolstoel? Lees dan zeker ook wat Sien te vertellen heeft over staren naar haar rolstoel!