We sakkeren allemaal regelmatig een keer op De Lijn en de NMBS, en zeker als het aankomt op service. Als je dan veel meer service nodig hebt dan de gemiddelde reiziger, omdat je bijvoorbeeld in een rolstoel zit, zou dat wel eens heel erg kunnen tegenvallen… of niet?
Vrijdag 14 oktober vertrok ik naar mijn vriend die in Leuven woont. We zouden die avond naar Marktrock gaan. Ik nam zoals altijd de trein en had het geluk dat het treinstel dit keer een ‘dubbeldekker’ was. Zo’n dubbeldekker is een zaligheid: er is voldoende plaats voor mijn hulphond én de elektronische rolstoel waar ik in zit, en ook nog eens ruimte te over voor mensen die een (plooi)fiets mee hebben.
Ik noem dit soort treinstel bewust geen ‘luxe’ omdat het voor rolstoelgebruikers noodzakelijk is dat dit soort treinstellen meer en meer op de sporen te zien zijn en worden gebruikt. Op een ‘oude trein’ moeten rolstoelgebruikers namelijk plaatsnemen in de pakwagen of in het gangetje waar alle treinreizigers opstappen, waardoor rolstoelgebruikers vaak niet opgemerkt worden, per ongeluk geduwd, of zonder respect behandeld door de reizigers die gehaast een comfortabele zitplaats zoeken in een (verwarmd) rijtuig. Je begrijpt dat veel gebruikers van een rolstoel liever thuisblijven dan zo te moeten reizen. En (lang) reizen zonder een toilet is ook niet aan te raden: oude treinstellen hebben zelfs geen toegankelijk toilet! (Wat zeer onaangenaam kan zijn – ik spreek uit ervaring.)
Durf te vragen
Ik zat ongeveer een half uurtje op de trein toen ik plots het gevoel kreeg dat ik moest plassen. Na een tijdje later kwam er een vrouw vragen hoe het met me ging. Ik besloot het er op te wagen en te vragen of ze me wilde helpen bij het toiletbezoek. Ja, er is een aangepast toilet op de trein – niet overdreven ruim maar met wat creativiteit geraak je zeker binnen, op het toilet en terug buiten. Ik legde de vrouw beleefd uit wat ze moest doen en hoe het allemaal gebeurde. Ze was vriendelijk en goedlachs – dat maakte het gebeuren al een pak eenvoudiger! Nadat ze me had geholpen, bleven we nog een tijdje praten. De tijd vloog voorbij en voor ik het wist was ik in Leuven! Klaar om Duplo de hulphond van mijn vriend te feliciteren met zijn zesde verjaardag.
We beleefden een fantastisch weekend met het genot van een heerlijke veggieburger, goede optredens tijdens marktrock, en een bezoek aan de cinema waar we een felgebekte Teddybeer tegenkwamen. Zondag besloten we heerlijk te gaan ontbijten en supporteren voor Oud-Heverlee-Leuven (en ze wonnen met 2-0). We hadden er een goed zicht en goede rolstoelplaatsen.
Problemen zijn er om op te lossen
Maandag moest ik weer naar huis, maar toen ik opstond kreeg ik een gevoel en iets zei me dat de terugrit naar mijn thuishaven niet van een leien dakje ging lopen. En gelijk kreeg ik: er was iets misgelopen tijdens de online reservatie van de trein die ik nodig had om thuis te geraken. Dat resulteerde in heel veel heen en weer telefoneren, vroeger dan voorzien een niet gereserveerde trein nemen naar Kortrijk en daar moest ik dan ook nog eens zien af te rekenen met een niet gereserveerde belbus. Dat beloofde wat te worden. Met een bang hartje werd ik op de trein geholpen door het vriendelijke personeel in Leuven. So far so good! Het duurde immers weer niet lang of ik moest weer naar het toilet. Zo ongelofelijk frustrerend! Gelukkig was er een vriendelijke man die heel spontaan zijn hulp aanbood. Na een praatje bleek algauw dat we elkaar al ooit eens hadden gezien en gesproken. De wereld is klein, zeggen ze vaak. Ik had mijn moeder al op de hoogte gebracht van de problemen en zij had het voor elkaar gekregen om een aangepaste bus te regelen naar Menen. Oef. Wat een opluchting! Dankzij de goede service van De Lijnwinkel in Kortrijk geraakte ik veilig thuis na 3 uur reizen.
Met dit verhaal wil ik mijn dankbaarheid uiten naar De Lijn & de NMBS voor de goede service die ze leverden en wil ik de lezers van mijn blog laten zien dat het echt niet nodig is om te denken vanuit de problemen en/of beperking, maar dat oplossingsgericht denken je juist veel verder brengt en dat er veel meer mogelijk is dan je op het eerste zicht zou denken.