Elk jaar wordt er op alle mogelijke manieren actie gevoerd rond alle problemen met de ziektezorg, de ellenlange wachtrijen, het tekort aan personeel en budgetten en de “reservatieplicht” voor trein, tram of bus. Tijdens de verkiezingscampagnes werden veel beloftes gedaan. Zouden de politici dan eindelijk hebben geluisterd tijdens de laatste verkiezingen?
Na 127 dagen was er dan eindelijk toch een Vlaams regeerakkoord. In de eerste samenvattingen van dat akkoord konden we met een gerust hart dit lezen :
Tegen 2024 wordt er 600 miljoen extra in welzijn geïnvesteerd. Daarmee moeten de wachtlijsten in de zorg worden teruggedrongen.
De Standaard
Op het eerste zicht geen slecht signaal, maar wel wat mager aangezien er veel meer problemen zijn dan enkel en alleen de lange wachtlijsten. Misschien blijft er wel wat geld over dat dan voor andere zaken kan worden gebruikt?
Een dag later krijgen we duidelijkheid :
270 miljoen. Dat wil de nieuwe regering tegen 2024 jaarlijks bijkomend investeren om de wachtlijsten in de gehandicaptenzorg aan te pakken. Het Agentschap voor Personen met een Handicap berekende eerder dat er 1,6 miljard nodig is om de wachtlijsten volledig weg te werken. Maar de regering wil die de komende jaren enkel “terugdringen”.
Vrt Nieuws
De nieuwe regering voorziet net geen 17% van het bedrag dat nodig is om de wachtlijsten volledig weg te werken. Om dat even in perspectief te zetten : met dit bedrag kunnen er de komende vijf jaar in totaal ongeveer 5000 mensen worden geholpen, maar er staan er nu al 20 000 op de wachtlijst. Tegen 2024 zal die wachtlijst trouwens met minstens 3000 mensen zijn gegroeid.
Een status-quo dus, zoals bijna alle regeringen van de afgelopen jaren ons hebben gegeven. Terwijl honderden mensen met een beperking in erbarmelijke omstandigheden moeten leven of erger nog, sterven door gebrek aan aangepaste hulp omdat ze de centen niet hebben gekregen die het systeem hen nochtans belooft!
Het wordt tijd dat mensen met een beperking en mensen op een wachtlijst zich gaan verenigen. Dat kan door alle zorgvragers en zorgverstrekkers die nood hebben aan grote structurele en financiële veranderingen samen te brengen onder één enkel politiek actiecomité om druk te zetten op de status-quo.
Ondertussen moet iedereen die kan druk zetten op de politici die hen vertegenwoordigen door te bellen, te mailen, te staken, aan te spreken via sociale media en alle andere mogelijke vormen van politieke druk uit te oefenen op zij die de beslissingen maken.
En laten we zorgen dat tegen 2024 de neus van alle kiezers, die belang hebben bij verandering in de zorg, in dezelfde richting staat!
Steven
Wat vind jij van de inspanningen voor mensen met een beperking in het regeerakkoord?
informeer en inspireer anderen en vertel je verhaal op rolmodel.be!
chris.de.craene@telenet.be 2 oktober 2019
Het fatsoen van een land kan met meten aan de manier waarop ze de minderheden behandelen !
Alleen maar blije gezichten op de foto’s ! Het is in de pocket ! Politici ik doe een warme en gemeende oproep : Ga eens naar de werkelijkheid kijken en verdiep u in de materie. Zoveel mensen die geen waardig leven hebben, geen aangepast huis, geen bruikbaar toilet, op handen en voeten of op de kont naar de bovenverdieping, matrassen op de grond, ouders van 80 jaar die nog hele dagen moeten zorgen voor een hulpbehoevende zoon/dochter, jonge mensen die in bejaardenhomes moeten verblijven,
Doe iets ! Doe iets !
Sien Lagae 2 oktober 2019
Dit regeerakkoord is een heel koel, kil en asociaal regeerakkoord. Op alle vlakken. Dat is wat ik ervan vind.
En wat nog erger is… met de huidige partijen aan zet had ik helemaal niets anders verwacht! In de aanloop naar de verkiezingen vonden ze goede zorg voor wie het nodig had en integratie en inburgering van nieuwkomers allemaal zo ontzettend belangrijk. Er moest iets aan veranderen. Maar de waarheid is dat het voor die groepen enkel moeilijker zal worden! Voor ons: de wachtlijsten gaan enkel verder aangroeien. Wie krijgt voorrang: mensen in een echte noodsituatie (bvb je woont nog bij je ouders en die sterven beide in een ongeval) of diegene die bvb als jongere al in een instelling zaten en continuïteit nodig hebben in de overgang naar zorg voor volwassenen. Dat zij voorrang krijgen is uiteraard volledig terecht. Dat de anderen in de kou blijven staan absoluut niet!
Qua integratie en inburgering hetzelfde: door het examen inburgering zo duur te maken (wetende dat je voor je daarvoor geslaagd bent ook nog niet eens mag werken…) en het kindergeld af te schaffen voor aanvaarde vluchtelingen verklein je net hun kansen om zich goed te integreren in de maatschappij, en al zeker die van de kinderen. En zijn het niet net die kinderen die uit de negatieve spiraal moeten kunnen komen via onderwijs, vrije tijd, cultuur, sociaal contact… ?
Dan heb ik het nog niet gehad over het klimaat: daar zijn ze zo mogelijk nog minder ambitieus dan de vorige regering en leggen ze de lat gewoon lager (?!). Wat Europa van ons vraagt qua inspanningen leggen we dan maar lekker naast ons neer.
En heb je een klacht over ongelijke behandeling? Dan kan je binnenkort niet eens meer bij het onafhankelijke UNIA terecht, maar wel bij een ‘nog vorm te geven eigen vlaamse instelling’ van de regering zelf. Hoezo onafhankelijke 3de blik op de zaken?
Je zou het een lachertje kunnen noemen… maar de waarheid is dat ik het echt om bij te huilen vind.
Als politica raakt me dit trouwens echt diep in het hart. Hoe kunnen mensen ooit weer wat vertrouwen krijgen in de politiek als ze ons blijven aan het lijntje houden? Geloof me, er zijn collega’s van mij die het echt heel goed menen en anders willen doen, maar zij raken helaas nooit aan de knoppen.
Ik laat me echter niet ontmoedigen en bouw in mijn eigen gemeente vanuit de oppositie wel aan een socialer beleid door te investeren in vrijwilligerswerk en te blijven kloppen op dezelfde nagel: iedereen heeft recht op zorg en gelijke kansen in het leven!
En trouwens: burgers verenigt u! 😉 ik sta er helemaal achter!!!!!