Caravanne in panne.

Afgelopen zaterdag stond ik vast met een vriend langs de kant van de weg. Bouten waren uit het wiel van de caravanne gevlogen en nog net op tijd waren we gestopt.

Oef.

De caravanne stond in panne. We zetten hem langs de kant waar hij nog steeds staat, te wachten op genezing.
Uit te rusten.

Op weg naar huis in de auto had ik reeds moeite met zitten. Iets misgedaan met mijn staartbeentje? Gek want vandaag op Morgen had ik daar plots last. Verschillende vriendinnen Hadden reeds aan mijn bilspleet gevoeld, terwijl ze vergelijkend hun hand in eigen broek staken om te controleren of dat bultje daar normaal is?
Na nog wat Dagen pijn, bleek het dus niet zo normaal te zijn. Een cyste die ontstoken was. AUW. Dit moest meteen geopereerd Worden, zodat het niet nog verder Zou infecteren. En voor ik het goed en wel besefte, werd ik wakker met een gat in Mijn gat. Waar mijn onderrug normaal smoothly overliep in Mijn prachtige billijn, zit nu een blakend gat ter grootte van een Hele duim en net iets breder.

De wonde zelf moest open blijven, want het risico is te groot dat het anders weer infecteert. Het moet dus goed van binnen naar buiten dicht goeien. Elke dag, 2 keer per dag verzorging van die wonde. Lastige plaats om dit zelf te doen, ik heb al nekpijn van me in bochten te wringen om uit nieuwsgierigheid een glimp op te vangen van wat er daar tussen mijn bilspleet aan het gebeuren is.
Dus komt thuis verpleging 2 keer per dag. En ohja, maak je geen illusies , het duurt minstens 4 weken voordat de wonde goed en wel genezen is… Mijn lijf in panne. Samen met de caravanne aan de kant van de weg, kijk ik naar de voorbij gangers, terwijl mijn Leven even stilstaat.

Plots zag ik mijn plannen in het water vallen. Weg terugreis naar slovenie, weg best kept secret, weg leuke plannen in Gent deze week, weg..
En op de koop toe werd mijn job in China deze zomer diezelfde dag geannuleerd.
Weg plannen voor de komende 3 maanden. Plots is alles terug leeg. Van vandaag op Morgen is het Leven weer een oneindig lège vlakte vol wonderen die ik nog mag ontdekken..

Caravanne in panne

Zoals het Leven soms ook

Vluchtstrook

Zonder gevarendriehoek zag je het niet aankomen

Weg waren ze plots, al mijn dromen

Van vandaag op Morgen,

Nieuwe zorgen.

De onvoorspelbaarheid,

alle bouten kwijt.

Loslaten en opnieuw tanken.

Achteraf zal ik waarschijnlijk danken..

Ik weet dat et iets beter zal gebeuren, dat het is wat het is en dit zo moest zijn. Toch is het moeilijk om dit idée vast te blijven houden terwijl ik onrustig heen en weer draai in de hoop een comfortabele en pijnloze houding te vinden.
Ik houd me vast aan het schrijven van deze blogs, het kijken van boeiende films, het lezen van nog interessantere boeken, het idee dat de onvoorspelbaarheid het Leven net zo boeiend maakt.

Wat doen jullie zoal als je gekluisterd bent aan het bed en niet goed kunt slapen? In Welke ideeen vinden jullie houvast?

Deel onze blogs alsjeblieft!