Exact twee maanden geleden schreef Peter over de repetities van het toneelstuk ALLES SCAN van Companie Spotvogel. Voor wie het niet gezien heeft: dit toneelstuk ging over mensen met een beperking, de stereotiepen waar ze in de maatschappij tegenaan lopen en de demonen die huishouden in hun hoofd. Het stuk werd opgevoerd in een rolstoeltoegankelijke zaal van CC Merksem en was een groot succes. Maar hoe vergaat het de acteurs sinds het vallen van het doek?
Het is exact twee maanden na de avond van onze voorstelling ALLES SCAN, die zich afspeelde in een supermarkt, en eindelijk lukt het me nog eens om me achter mijn laptop te zetten en te beginnen schrijven. Het leek even alsof ik samen met de theatervoorstelling alles rond het thema ‘beperking’ had begraven. Elke keer als ik eraan dacht, kreeg ik enorm veel heimwee. De theatervoorstelling heeft me aan de andere kant ook zoveel energie gegeven, zoveel kracht, zoveel positieve reacties, de zoektocht vanuit het publiek naar ‘wie is er nu ‘écht’ beperkt en wie doet maar alsof’? En wat betekent dat ‘beperkt’ zijn? Een vrijgezel is dus ook iemand met een beperking?
Een review
De recensie die mijn zus, Heleen Maus, schreef, blijft me nog het meeste bij en vat goed samen wat er die avond ontstond. Ik zou deze heel graag met jullie delen:
Gisterenavond, 22u15, cc Merksem, ALLES SCAN.
Een voorstelling om U tegen te zeggen. En dan heb ik het niet alleen over de voorstelling. Ook over de U. Want eigenlijk ging het over eenieder van ons. Companie Spotvogel zette een voorstelling neer over de gebreken en tekortkomingen, waar ieder mens op zijn eigen manier mee geconfronteerd wordt. Het ging niet enkel over fysieke beperkingen, ook met mentale zorgen, trauma’s, onzekerheden en complexen. En geef toe: ook U voelt zich hier aangesproken.
Maar wees gerust, niets zwaarmoedig aan dit stuk. Humor stond centraal. Moet je maar kunnen met zo’n thema. We keken door de ogen van de dwangneurotische Maria, het blind wordende jobstudentje Lien, de (semi-) rolstoelgekluisterde Ronny en Ruben, de hypochonder Same en de eeuwige single Jonathan.
Het toeval wilde nu, dat ook de zaal zijn beperkingen had. Een spaghettipot die op het podium aan diggelen viel, een liedje dat halverwege onderbroken werd. Was dit nu part of the act of niet? Ik zal het u zeggen: dat was het niet. Dat getuigt alleen maar eens weer van het talent waar we mee te maken hadden. Maar dat was niet het enige staaltje talent dat we gisteren zagen. Talent op pointes, een beklijvend duet, enige improvisatie à la moment,… Wie had het weer over beperkingen?
We zagen een fantastisch samenspel van acteurs, kameraden, vrienden bijeen. Twee woorden voor dit stuk: hilarisch en touché! Met momenten was het er zo boenk op, dat er stof ontstond om er eens serieus over na te denken.
Gisterenavond heeft ons geamuseerd, geanimeerd, doen glimlachen, doen schateren, doen wenen, doen genieten, doen nadenken en doen stilstaan. Stilstaan om daarna weer verder te gaan. Met andere oordelen. Met wijze lessen, waaruit we kunnen leren onze vooroordelen eens voor te zijn.
Bedankt daarvoor!
Companie Spotvogel, jullie hebben ogen geopend, blikken verwijd. Wat mij betreft zijn niet enkel jullie eigen dromen verwezenlijkt, maar kunnen jullie met dit stuk nog veel meer verwezenlijken. Doe zo voort! Want – je hoort me al komen – Alles Scan!
We hopen op nog vele hernemingen en dat we met Compagnie Spotvogel nog veel mensen mogen prikkelen en amuseren en interesseren om hun talent om te zetten, te tonen, te gebruiken en de kracht te vinden bij één ieder van onszelf om te bereiken wat je wilt bereiken!
Wat is jouw talent? Waar word jij warm van? Waar haal jij kracht uit? Heb jij ook een podiumdroom? Laat het ons weten via redactie@rolmodel.be, wie weet kunnen we samenwerken met jou!
