Hoera, 1 jaar rolmodel!

Het is vandaag exact een jaar geleden dat de eerste post hier op Rolmodel verscheen! Om de eerste verjaardag van Rolmodel te vieren, maken we even tijd voor een terugblik… met een interview!

Broer, het is exact een jaar geleden sinds ik je interviewde en het resultaat op Rolmodel zette met de titel ‘Bloggers en Rolmodellen‘. Hoe voel je je daarbij?

Ontzettend trots! En heel erg gevlijd dat mensen de tijd willen nemen om te schrijven, te lezen, en dit project op verschillende manieren te steunen. Wat me ook heel erg verwonderd heeft, is dat er zoveel bloggers hebben geschreven over zaken die voor hen persoonlijk moeilijk waren, soms zelfs taboe. En dan denk ik: wat een geluk dat Rolmodel een plek is geworden waar ze dat durven!

Zou je dit project een succes noemen?

Eerlijk? Ik vind het een overweldigend succes! (helemaal enthousiast) Ik denk dat niemand had durven dromen dat het zo goed zou lopen. Zo’n sterke respons had ik niet verwacht, zo’n groot engagement van zoveel mensen. Ik dacht, ik ga een blogske maken en we zien wel, maar dat is in een sneltempo uit zijn voegen gebarsten. Dus in mijn ogen is het meer dan een succes – het is een overwinning!

Weet je, ik denk dat Rolmodel me ook geholpen heeft om zelf opener te zijn over alles. Vooral omdat onze lezers er zo positief op reageren. Zoals bijvoorbeeld op mijn blogpost over zelfmoord of die over psychologische moeilijkheden. Dat was waanzinnig persoonlijk, maar heeft heel veel views gehaald en heel veel reacties teweeg gebracht. En dat is ontzettend schoon. Want dat was de hoofdreden dat ik Rolmodel toen heb opgestart: om te voorkomen dat mensen met dezelfde problemen zouden zitten als ik een jaar geleden, en zich helemaal alleen en verloren zouden voelen.

Wat zijn de meest opvallende resultaten die je met Rolmodel hebt bereikt?

Dat we bijna 30.000 views hebben gehaald op een jaar tijd! (lacht trots) Voor een Vlaamse blog die draait op vrijwilligers is dat echt een hele hoop lezers. We hebben ook elke week, zonder mankeren, een blog kunnen posten, dus we hebben er nu 52 in totaal. Dat komt omdat ons redactieteam 10 vaste schrijvers telt en we al vier gastschrijvers hebben verwelkomd. Onze Facebookpagina hebben we wat later opgestart, die zit nu aan bijna 200 volgers, en onze twitter account (@rolmodel_be), die zit aan meer dan 100 volgers. Allemaal resultaten om trots op te zijn, vind ik.

Maar Rolmodel is meer dan een blog die mooie cijfers kan voorleggen. Weet je, ik heb zelf eigenlijk niet zo heel veel geschreven, een paar artikels maar, en ik sta nu veel meer aan de zijlijn dan in het begin. De blog gaat ook niet over mij, het is juist een plek geworden waar anderen hun verhaal kwijt kunnen. En dat was een jaar geleden helemaal mijn bedoeling!

Ik moet ook toegeven dat al die verschillende verhalen mij hebben beïnvloed op persoonlijk vlak. Het is inspirerend om te zien hoe andere mensen van ernstige of droevige dingen toch nog iets positiefs kunnen maken. Ik denk dat zij mij het afgelopen jaar geleerd hebben om problemen te zien als uitdagingen, in plaats van onoverkomelijke obstakels waar ik me bij moest neerleggen. En dat allemaal dankzij hun eerlijke verhalen!

Wat zijn de meest memorabele momenten van het afgelopen jaar?

Wat me altijd zal bijblijven zijn de statistieken over de blogpost rond psychologische begeleiding. Ik zag dat er toen vier of vijf mensen hebben geklikt op de link van de zelfmoordlijn. Ik weet niet wie die mensen zijn, maar ik heb toen een traantje weggepinkt. Want dat gaf mij echt het gevoel dat wat ik aan het doen was, nut had. Ook al waren het maar vier of vijf personen, ik denk graag dat ik hun leven heb gered door een artikel te schrijven. Dat is misschien wat dramatisch (lacht verlegen), maar zo voelde het wel.

Elke keer dat er een artikel ineens mega veel views haalde, vond ik dat ook super spannend, bijna verslavend zelfs! Ik ging echt om het kwartier kijken. Dat deed ik ook toen we ineens konden helpen om een grote droom waar te maken met het artikel van Sien over haar Bucket List en het interview dat daarop volgde. Er waren toen echt mensen die in hun netwerk actief op zoek gingen om die fantastische Sien tot bij de onbereikbare Wielemie te krijgen. Het was hartverwarmend hoe onze lezers daarin meegingen. Binnen een paar uur was het gefikst – geweldig, toch? (Er komt binnenkort een vervolgartikel, nvdr)

Wat ook echt wel een plekje verdient in de bijzondere momenten van het afgelopen jaar, zijn de mails van Sirvo en Onafhankelijk Leven, die vroegen om een aantal van de posts van onze bloggers ook met hun publiek te mogen delen. Daar zeiden we uiteraard volmondig ‘ja’ op!

En natuurlijk ook onze redactiemeeting met iedereen, dat vond ik een fantastisch moment. Heel chaotisch, maar echt wel tof, en grappig! We kwamen namelijk samen in de troosteloze refter van een revalidatiecentrum omdat een van onze schrijvers daar verbleef. Maar dat viel na vijf minuten al niet meer op! Er waren bloggers in een rolstoel, maar ook een schooldirectrice, een danstherapeut, een jonge moeder, en zelfs een hulphond! Het was een heel verscheiden groep en het werd een heel fijne ontmoeting. Dat merk je ook in de foto die we gebruikt hebben voor het kerstartikel van Rolmodel.

De blog aansturen, dat vraagt veel tijd en werk. Hoe hou je dat vol?

Dankzij jou, copywriterke! (knipoogt en lacht) En met dank aan ons geweldig team van schrijvers en gastschrijvers. Het is niet zo moeilijk omdat iedereen graag werkt aan iets dat goede resultaten geeft. En na een jaar met een project zoals dit heeft iedereen wel een beetje een gevoel van verantwoordelijkheid. Dat het Fonds Filliers ons project een financieel duwtje in de rug gegeven heeft, helpt natuurlijk ook. Mijn job is vooral het aanmoedigen van vrijwilligers om teksten te leveren en foto’s. Dat voelt helemaal niet als werk. En dan een goed copy aan je zijde – fluitje van een cent!

We beginnen met goede moed aan het tweede jaar. Wat zijn jouw dromen voor Rolmodel de komende maanden?

Ik hoop dat we nog meer van dezelfde positieve blogberichten kunnen blijven posten en dat we ook nog meer schrijvers kunnen aantrekken, ook in Nederland (voorstellen kan je sturen naar redactie@rolmodel.be, nvdr). Dat we het blijven durven om straffe onderwerpen aan te snijden. Dat we ook meer en meer mensen kunnen bereiken, met en zonder beperking, en meer slagkracht krijgen om écht het verschil te gaan maken. En als ik groot mag dromen, dan hoop ik dat lezers elkaar beginnen te helpen met opmerkingen, hulp en tips in de comments van de blogposts en op Facebook.

Vind je jezelf ondertussen een Rolmodel?

(Lacht) Ik denk echt niet dat ik dat ooit zal vinden van mezelf hoor! Maar ik probeer het wel te zijn. En ik hoop dat ik mensen inspireer om ondanks hun beperking toch oplossingen te vinden. Problemen om te zetten in uitdagingen en uitdagingen om te zetten in overwinningen. En als ze dat doen en mijn project heeft daar iets mee te maken, dan ben ik heel gelukkig.

De mensen die zorgen dat Rolmodel pakkende persoonlijke verhalen kan vertellen, elke week opnieuw, dat zijn voor mij de echte rolmodellen. Mensen die de tijd nemen om goede doelen te steunen en hun energie te steken in iets waar geen geld en roem mee gepaard gaat, daar ben ik trots op. Eigenlijk ben ik veel trotser op hen dan op mezelf!

Aan alle bloggers en lezers: Rolmodel zou zijn eerste verjaardag nooit hebben bereikt zonder jullie. Een hele dikke, dikke merci voor alles!

Deel onze blogs alsjeblieft!