Vermoeid rij ik een klein theaterzaaltje binnen. Ik word verwelkomd door een boel lachende, licht nerveuze gezichten die “hallo” knikken, gevolgd door een hand en een korte introductie. Om op tijd in Breda te zijn moest ik net iets te vroeg opstaan dus wrijf ik de slaap uit mijn ogen en vraag ik al lachend om “een koffietje om wakker te worden”.
Anita, mijn contact bij de TedxBreda vrijwilligers springt levendig op en heeft me in geen tijd een koffietje voorgeschoteld. Ondanks de pogingen van de Tedx-Crew om wat luchtige gesprekken op gang te brengen is de spanning te snijden. Plots zwaait bovenaan een trap een deur op en komen er een reeks mensen de zaal binnengewandeld. Iedereen springt op (ik blijf zitten) en we worden verzocht om in een kring te gaan zitten. Onze coaches waren gearriveerd!
Wat volgde was een namiddag met gesprekken, ontledingen, soul searching en tips en tricks rond spreken voor publiek. De workshop werd op een super originele manier gebracht en leidde tot filosofische 1 conclusie : praten voor een groep maakt je kwetsbaar en daar kan je niets aan doen. Met als ultieme voorbeeld van iemand die de kwetsbaarheid probeert te ontlopen dit filmpje met de presentatie van Michael Bay :
Na de workshop was het tijd voor one on one met de coaches om te werken aan de talks en ik kreeg de lieftallige Deborah als coach toegewezen. Al snel werd duidelijk dat er nog veel werk aan de winkel was om mijn “Idea worth spreading” duidelijk te articuleren en dat mijn verhaal stevig bijgeschaafd moest worden, Paniek! Ik vertrok naar huis met een knoop in mijn maag, hoewel de feedback na de eerste poging voor de gesloten groep best positief was…
Een Skype-meeting met Deborah verder stond ik al op het podium de dag voor het event, met een klein hartje en een ingestudeerd verhaaltje oefende ik mijn Ted talk voor een lege zaal. Ik maakte geen enkele fout! “Nu ben ik klaar voor morgen” dacht ik triomfantelijk, tot Deborah me opzij nam om de presentatie te overlopen. “Fantastische presentatie! supergoed gedaan, maar…” , mijn hart staat plots stil, “Het einde, jouw idea worth spreading komt er niet echt uit…” , slik.
De dag voor ik van mijn bucketlist weer een item kan schrappen werd ik opgezadeld met het herschrijven van het volledige einde van mijn TED-Talk!
Of dat ook gelukt is? Dat lees je in mijn volgende blog!
Heb jij al gesproken voor groepen? Wat vind jij daar het moeilijkste aan? Laat het me hieronder weten in de comments!
Jacqueline 7 juni 2018
Dat klinkt zeker spannend zeg!
Ik ben docent, dus op zich wel gewend aan het spreken voor groepen. Alhoewel ik niet zo’n fan ben van het spreken bij diplomeringen, dan ben ik ineens wèl zenuwachtig met al die familie en vrienden van studenten erbij. Ik probeer dan maar te focussen op de persoon om wie het op dat moment gaat en me niet teveel van het publiek aan te trekken.
Crien 7 juni 2018
Als ik zelf lezingen geef vind ik het moeilijkst om voor een publiek te spreken die duidelijk laat blijken niet geïnteresseerd te zijn. Om dan de Turken uit je trukendoos te halen om hen toch mee te krijgen in wat je wil overbrengen is steeds een grote uitdaging.