Reiskriebels – deel 3

Dit is het derde en laatste deel van mijn ‘reisverslag’ over mijn weekendje weg. In het eerste deel kon je lezen hoe ik zin kreeg in een reisje en waar ik informatie vond. In het tweede deel kon je lezen hoe ik de voorbereidingen aanpakte. In dit deel lees je hoe het eigenlijke reisje verliep.

Logeren

Onze bestemming Geraardsbergen is ruim anderhalf uur rijden, meteen ook de maximale tijd die voor mij haalbaar is om in de wagen door te brengen. Voor wie net als ik last heeft van rugpijn of wagenziekte, is het slim er rekening mee te houden dat we ons in de Vlaamse Ardennen bevinden en er dus nogal veel bochten en bulten in het landschap zijn. Dat zorgt in combinatie met het heerlijke weer trouwens wel voor een prachtig uitzicht!

In B&B Hakuna Matata worden we erg hartelijk ontvangen met een fles wijn van het huis en een heerlijk koele kamer (perfect functionerende airco). De kamer voor mindervaliden is via een schuifraam aan het terras te bereiken, is lekker ruim om met de rolstoel in te manoeuvreren en heeft ook een prima aangepaste badkamer: onderrijdbare wastafel, toilet met twee armsteunen en een inrijdbare douche. Het voorziene douchekrukje is onvoldoende voor rolstoelpatienten maar je eigen doucherolstoel kan je perfect gebruiken. Enige minpuntje voor mij is de afwezigheid van een hoog-laagbed, waardoor ik niet zelfstandig in en uit het bed kan. De B&B heeft nog veel meer te bieden, maar daarvoor verwijs ik je met plezier naar hun website.

Bezoeken

In het heuvelachtige Geraardsbergen is het niet eenvoudig om rolstoeltoegankelijke toeristische trekpleisters te vinden, maar de aanhouder wint. Wij namen onder meer een kijkje bij ‘manneken pis’, brachten een bezoekje aan de Sint-Bartholomeuskerk en aan de site van de Sint-Adriaansabdij waarnaast zich een prachtig stadspark bevindt. Tussendoor genoten we uiteraard van een heerlijke mattentaart!

Het hoogtepunt van ons bezoekje aan Geraardsbergen was uiteraard de beklimming van de Muur. Met een handbewogen rolstoel raad ik het niet aan om de Muur te beklimmen van de steilste kant, want ook met een elektrische rolstoel had ik regelmatig een duwtje nodig om niet gewoon achterover te vallen. Er is echter ook een minder steile beklimming mogelijk en voor invaliden is het zelfs toegelaten met de auto tot boven te rijden en er te parkeren. Het loont zeker wel de moeite, wat een uitzicht!

Bovenaan brandden we voor alle trouwe lezers van rolmodel een kaarsje in het pittoreske kapelletje van de Onze-Lieve-Vrouw van Oudenberg. ’s Avonds trokken we naar het restaurant ‘Oudenberghof‘. Helaas wachtte ons daar een grote teleurstelling: het restaurant was helemaal niet rolstoelvriendelijk, in tegenstelling tot wat ons aan telefoon werd beloofd bij reservatie. Binnenkomen was mits grote moeite nog net mogelijk dankzij mijn zelf meegenomen oprijplaat, maar het toilet was volledig onmogelijk. Dus moesten we helaas eerst terug naar de B&B rijden voor een sanitaire stop alvorens terug naar het restaurant te gaan waar we voor het gemak ineens op het terras plaatsnamen om te eten. Over het eten niets dan lof trouwens.

En dan eindelijk… Pairi Daiza!

s’ Anderendaags konden we dankzij gereserveerde tickets lange wachtrijen vermijden aan de inkom van Pairi Daiza. Bij de infostand konden ze mij meteen vertellen waar ik terecht zou kunnen om mijn zuurstofconcentrator op te laden, prima service!

Het park zelf is prachtig, een echte aanrader voor het hele gezin. Op het plannetje dat je aan de ingang kan krijgen, kan je perfect zien welke paden niet toegankelijk zijn met een rolstoel of kinderwagen (die zijn trouwens schaars). Houd toch best wat rekening met het weer: de hellingen zijn soms best steil dus wat regen of sneeuw kan het snel glad maken.

Een grote tegenvaller is het gebrek aan mindervalidentoiletten. Ik heb er uiteindelijk twee kunnen vinden: één aan de uitgang en één op de boot (slangenverblijf ‘Mersus Emergo’). Bovendien staan ze niet op het plannetje aangeduid en weet bijna geen enkele medewerker waar die toiletten zich bevinden. Ruim op tijd een sanitaire stop inlassen is dus zeker een must, je moet immers ook nog rekening houden met lange wachtrijen op drukke dagen!

Na een heerlijke dag in Pairi Daiza bracht Best Grill ons heerlijke pizza’s op het terras van de B&B: altijd een rolstoeltoegankelijke oplossing!

Kortom…

Ons weekendje weg was een succes. We hadden heerlijk weer, Pairi Daiza was prachtig en we hebben ons kostelijk geamuseerd bij onze beklimming van de muur van Geraardsbergen met de rolstoel! De vele voorbereidingen hebben hun vruchten afgeleverd want op enkele (vooral sanitaire) problemen na verliep het vlekkeloos. Een weekendje Geraardsbergen klinkt misschien niet meteen als de meest aantrekkelijke reisbestemming, maar als eerste weekendje uit huis sinds ik in een rolstoel en aan de zuurstof belandde, was het een prima begin. Ik heb er veel uit geleerd en het geeft me zelfvertrouwen om nieuwe reisjes te plannen.

Lees zeker ook het eerste en tweede deel van deze blog over reiskriebels! Mireille heeft trouwens ook ervaringen met reizen die de moeite waard zijn. Heb jij zelf nog andere ervaringen, ideeën, tips, leuke bestemmingen voor weekendjes weg? Dan lees ik het graag in je reactie hieronder! Wil je meer weten over reizen met een beperking buiten onze landsgrenzen? Hier kan je lezen over Thailand, Indonesië en Peru!

Deel onze blogs alsjeblieft!