Achterblijven

Wat doe je als je niet geholpen hebt? Als je te laat bent? Hoe leg je uit dat je het niet opgemerkt hebt? Wat had je kunnen of moeten doen?

Ondanks mijn oproep psychologische begeleiding uit de taboesfeer te halen en ondanks de blootlegging van mijn eigen ervaringen met zelfmoordgedachten bleef erover praten en hulp zoeken te moeilijk voor hem.

Hulpeloos, zo voel je je als er iemand uit je leven verdwijnt. De rituelen die je achteraf volgt geven jou de kans afscheid te nemen en de zaken een plaats te geven. Je voelt je hol vanbinnen, het besef dat vanaf nu alles anders zal zijn en blijven sijpelt druppelsgewijs door tot het je pijnlijk duidelijk wordt en blijft. Maar de tijd tikt door en stilstaan is onmogelijk. Maar je probeert, met elke vezel van je lichaam, terug te gaan tot je beseft dat je niet verder geraakt dan herinneringen. We selecteren daarom een aantal typerende situaties en proberen zo toch te ontsnappen aan de voortstuwende realiteit.

Schuldgevoel smeert zich uit, over al deze fasen heen, wanneer je beseft dat je had kunnen helpen. De kans dat je een signaal, een woord, een gebaar zou hebben gemist breekt je hart en je begint elk gesprek, elk contact opnieuw af te spelen in je hoofd. Wat je ook doet, je bent nooit zeker dat je niets over het hoofd hebt gezien en dat maakt je wanhopig. Hoe dan ook, je bent te laat. Ooit stond ik aan de andere kant, op het punt dezelfde beslissing te nemen. De ontreddering, het verdriet en de pijn die ik zo’n beslissing nu voel en zie voortbrengen zijn zo onmetelijk veel harder dan ik ooit had kunnen inschatten. Ik ben overtuigd : de gedachte uit het leven te stappen als redmiddel is nooit een oplossing, altijd een probleem.

Laten we daarom samen het onderwerp zelfdoding uit de taboe halen, laten we psychologische begeleiding aanprijzen in plaats van het te brandmerken als een zaak voor zwakken en zotten en laten we onze geliefden de kans te praten over gevoelens, over emoties en over wat hen dwars zit zonder vooroordelen, zonder scrupules, zonder taboes!

 

Opgedragen aan zijn gigantisch hart en rauwe humor,

Ik hoop dat je de rust vond die je zocht en verdiende,

Mijn intens medeleven aan zijn familie en vrienden,

Bedankt voor alles.

s.

Heb jij ervaring gehad met een zelfmoord? Heb jij er al eens aan gedacht? Hoe ging jij er mee om? Wat heeft jou geholpen zoiets te verwerken?

Deel het hieronder met mij alsjeblieft, zo help je zowel mij als anderen die worstelen!