Heb je een beperking en wil je reizen? Denk dan eens aan Peru! Ik reis er op dit moment in het rond, en als kinesitherapeute let ik heel erg op de toegankelijkheid van de plekken die ik bezoek. Je leest hier al mijn bevindingen over Lima, Caracas, Cusco en nog een hoop andere steden.
Voor je in Peru geraakt, moet je een belangrijk minpunt overwinnen: de lange vliegreis! Van hier naar Madrid vliegen duurt 2 uur, dan 3 uur wachten tussen de vluchten, en dan 12 uur naar Peru. Voor wie moeilijk lang kan zitten dus heel lastig!
Toegankelijkheid in de hoofdstad
Eens aangekomen in Peru zelf, dan moet ik eerlijk toegeven, is alles vrij goed aangepast. Wij gingen in Lima, de hoofdstad, de San Franciscuskerk binnen. Dat was zeker de moeite, vooral de bibliotheek is prachtig! Er stond een bordje met een ingang voor mensen met een beperking, iedereen kan dus binnen. Een alternatief voor de trappen (en het waren toch zo’n 20 treden) heb ik echter niet gezien, dus waar die ingang zich bevond dat blijft een beetje een vraagteken. Dit kan je best eerst nog even nagaan voor het kopen van je toegangsticket. Ook de catacomben in de kelder zijn niet toegankelijk in een rolstoel, wat heel jammer is!
Op de Plaza Major vind je dan weer wel overal een ramp. We zagen zelfs enkele rolstoelgebruikers volledig zelfstandig over straat rollen. Op elke hoek van het voetpad ligt een perfect aangelegde ramp, niets op aan te merken! Van openbare toiletten hebben we nog geen gebruik gemaakt, of die aangepast zijn kunnen we dus niet zeggen. En zijn die er wel..? Nog niet opgemerkt!
Je verder verplaatsen (niet-wandelafstand) is dan weer iets anders. Een lijnbus nemen? Geen denken aan! Een steile trap (3 à 4 treden) om op en af te stappen, en zodanig druk dat je met de minste beperking niet door de massa geraakt wanneer je aan je halte bent. Jammer. Gelukkig vind je wél op elke hoek van de straat een hoop taxi’s, die constant je aandacht proberen trekken met de meest irritante geluidjes. Een pak duurder dan de lijnbus maar heel wat goedkoper dan in België, voor zo’n 15 à 20 soles (4 à 6 euro) geraak je zo’n 10km ver, ideaal in de stad!
Buiten Lima met de rolstoel
Je verplaatsen tussen verschillende steden gebeurt in Peru ook per bus. Weliswaar met meer comfortabele bussen, gelukkig! Dit zijn grote bussen met 2 verdiepingen zoals je er in België ook regelmatig ziet. Op de bus zelf is er heel veel ruimte – heel wat comfortabeler dan bijvoorbeeld een vliegtuig – en moet dus goed te doen zijn voor iedereen, zelfs met een beperking! Het opstappen wordt wel iets moeilijker, er is een vrij hoge trede en de doorgang is enorm smal, een rolstoel meenemen is dus moeilijk. Maar ik denk dat het geen probleem is om hulp te krijgen, zelfs om gedragen te worden, bij het opstappen, al heb ik zelf niemand op mijn bus gehad met een beperking. Elk busstation heeft ook een balie speciaal voor mensen met een beperking. De hoogte van de balie passen ze jammer genoeg niet aan, maar je krijgt er waarschijnlijk wel voldoende info en hulp. Voor wie nog korte afstanden kan stappen dus alvast geen probleem, enkel de toiletten in de bus zijn heel klein en onstabiel tijdens het rijden. Wie op voorhand kan sonderen is hier dus in het voordeel!
Met een beperking naar Huacachina
Huacachina is een prachtige oase op zo’n 5 km van Ica. Zand, véél zand, vind je daar, maar de hostels bereiken kan geen probleem zijn: er is een mooi verharde hoofdweg. Of je echter tot de oase zelf geraakt is een andere vraag. Op de meeste plaatsen zijn er enkele trapjes. En dan is er uiteraard nog het zand… Niet gemakkelijk dus!
Wat je zeker wel kan doen als je (eventueel met hulp) nog in een hogere auto (jeep) kan geraken is de buggy-tour. Cruisen in de woestijn over de zandheuvels, zalig! In de auto zelf zit je goed vast met een gordel die over beide schouders en tussen de benen vastzit, dus zelfs zonder werkende buikspieren is het te doen, denk ik. Deze tour duurt zo’n 2 uur en wordt meestal gecombineerd met sandboarden. Je kan mits wat zoeken misschien wel iemand vinden die speciaal voor jou rijdt, zeker als je met een kleine groep bent. Zonder het sandboarden kan je perfect in de auto blijven zitten. Tip: ga niet bij de organisaties met grote affiches maar bij de mensen langs de straat die deze activiteit aanbieden. Dat is veel goedkoper!
De hellingen van Arequipa
Arequipa is aangepast zoals Lima. Je kan er elke middag een ‘free walking tour’ doen. Wij hebben niet veel trappen moeten doen, maar Arequipa is wel gebouwd tussen 3 grote vulkanen, waardoor er heel wat heuvels te overwinnen zijn. Met een sterk medereiziger is dat natuurlijk niet zo’n groot probleem! Bewuste keuze maken met wie je reist, is de boodschap. 😉
Het onmogelijke Titicacameer
Het Titicacameer is prachtig, een echte aanrader voor wie graag reist, maar met een beperking onmogelijk te bezoeken.
Puno zelf is niet super aangepast maar met een lichte beperking en een grote dosis moed misschien haalbaar. Maar daar is weinig te zien. Voor het pareltje moet je met de boot naar het Titicacameer. Voor de meesten onder jullie lijkt me dat helaas totaal onmogelijk, en uitstappen op de rieteilanden al zeker. En de gewone eilanden zijn zelfs voor wie geen beperking heeft al een hele uitdaging, vooral om de slecht aangelegde steile paadjes te overwinnen. Schrappen uit het lijstje dus, vrees ik…
Van Cusco naar Machu Picchu
Cusco is een hele mooie stad, maar gelegen in een dal. De Plaza De Armas is goed toegankelijk, ook hier zijn overal rampen voorzien zoals in Lima. Maar de rand van het stadscentrum daarentegen zit vol erg steile straatjes waarvan het voetpad vaak een trap is. Daardoor is zeker niet alles toegankelijk te voet, maar met een taxi kan je normaal gezien wel overal terecht!
Dé reden echter om richting Cusco te reizen, naast enkele prachtige bezienswaardigheden in de stad zelf, is uiteraard Machu Picchu! Vanuit Cusco kan je er met trein en bus naartoe, maar reken er alvast niet op dat deze zijn aangepast (treden om op te stappen, heel smal…). Ik heb horen waaien dat de Incatrail vrij goed is aangepast, geen idee waarop dat gebaseerd was. Wij hebben het zelf niet getest, het is dus mogelijk.
Als je al tot aan Machu Picchu geraakt, dan wacht er een nog grotere uitdaging: trappen, kasseien, smalle doorgangen en dat alles zo oneffen mogelijk. Daarbovenop ook nog eens heel lastig door het grote hoogteverschil. Het is een wereldwonder, prachtig, maar in een rolstoel of met slecht evenwicht acht ik het onmogelijk. Mensen met lichtere beperkingen zoals beginstadia van MS of andere chronische aandoeningen, of mensen die vrij goed hersteld zijn van een letsel, kunnen het dan weer wel overwegen.
We bezochten verder nog de heilige vallei in Ollantaytambo en Pisac, ook heel mooi maar, net zoals Machu Picchu, niet aangepast. Het zijn natuurgebieden uiteraard, dus ook niet onlogisch…
Van Huaraz de Andes in
De stad Huaraz is niks speciaals. Wij kwamen hierheen voor een 5-daagse trektocht in het Andesgebergte, uiteraard helemaal niet toegankelijk. We gingen dwars door de natuur, geen paadjes of wegen, enkel gras, rotsen, losse stenen waarop ook wij moeilijk recht konden blijven, enz… Jammer, want dit was zowat het mooiste gebied dat ik ooit heb gezien! Misschien valt dit (of een deel van de tocht) voor sommigen wel te paard te doen? Ezels en paarden fungeren hier als bagagedragers, die beestjes beklimmen de meest oneffen, rotsachtige gronden zonder moeite. Ik heb er geen info over, maar die moet zeker te verkrijgen zijn op het internet of in een reisbureau. Zeker het overwegen waard als je het mij vraagt!
Nog een laatste tip
Ben je nog student, neem dan zeker je studentenkaart mee, daar krijg je heel vaak korting mee voor entrees, zowel in Lima als in andere steden.
Kriebelt het bij jou om ver te reizen met (iemand met) een beperking? Lees dan zeker ook de blogpost over rondreizen in Thailand met een beperking, of Indonesië – of gewoon in eigen land!
