Ik heb geluk. Mijn ongeval was in Australië en valt onder hun regels en wetgeving. Mijn ongeval werd erkend als arbeidsongeval wat de regeling nog gunstiger maakt. Ik heb geluk, want als ik kijk naar hoe alles in België geregeld is dan hou ik mijn hart vast voor iedereen die ik ken met een beperking.
Hulpverleners vinden is in België meestal geen groot probleem, zolang je ze kan betalen. Maar het is juist dat “betalen” dat een gigantisch probleem is in België. Er is onlangs nog wel wat heisa rond geweest, maar veel heeft dat niet opgelost. De budgetten die moeten worden uitgedeeld aan mensen met een beperking die hulp nodig hebben worden extreem ondergefinancierd. Momenteel krijgen enkel zij die in de categorie “extreem dringende hulp” vallen effectief het budget dat hen werd toegewezen uitbetaald.
Dit wil zeggen dat als je juist verlamd bent geraakt, maar jouw familie je thuis kan opvangen dat je dan geen financiële steun krijgt van de overheid om hulpverleners in te schakelen. Het valt dus op de schouders van je familie en vrienden om jou dag in dag uit te helpen. Moet een van jouw ouders daarom zijn of haar job opzeggen? Jammer maar helaas, ze zullen geen financiële vergoeding kunnen krijgen in de plaats van hun loon.
Je merkt dus duidelijk dat het Belgische systeem enkel werkt voor mensen met een groot vermogen en iedereen anders eigenlijk weer gewoon in de steek wordt gelaten.
Ik heb geluk. Het Australische systeem zorgt ervoor dat de verzekeraar van mijn werkgever mij verplicht alle kosten moet terugbetalen die rechtstreeks te maken hebben met mijn beperking en die door de bevoegde medische discipline als “reasonably nescessary” (redelijk en nodig) worden erkend. Met andere woorden : van de aanpassing van mijn auto tot de hotelkamer van mijn assistent die mee op reis moet met mij, van mijn thuishulp tot de kuisvrouw en van de chiropractor tot de sessies Aquatherapie. Alles wordt 100% terugbetaald.
De reden van het verschil? De druk op de politiek. In Australië is de landbouwindustrie nog een van de grootste industrieën, maar tevens ook een van de gevaarlijkste samen met mijnbouw en constructie. Hierdoor vallen jaarlijks zeer veel slachtoffers die eindigen met serieuze beperkingen, bovendien zijn twee van de grootste sporten in Australië, namelijk rugby en surfen, jammer genoeg twee sporten waar vaker dan bij andere sporten mensen hun nek breken of serieuze ongevallen hebben die tot serieuze beperkingen leiden.
Bovendien verplicht de overheid hier de verzekeraars te betalen en is het dus niet de overheid zelf die tussen komt in de kosten. Een van de manieren waarop dit zo efficiënt kan gebeuren is omdat de overheid advocaten die worden ingezet voor een geschil met een verzekeraar gratis hebben gemaakt.
Het kan dus anders en in België moet het anders want veel te veel mensen worden nu aan hun lot overgelaten.
Er is ook hoop want meer en meer mensen met een beperking vinden hun weg naar de politiek, misschien iets dat jij ook kan overwegen?
Steven
