Steven neemt het in deze blogpost op voor de hulpverleners, die maar al te vaak de wind van voren krijgen als het op absurde situaties aankomt… maar die daar vaak zelf niet aan kunnen doen! Ontdek hier zijn warme pleidooi.
Het was weer zover, het zoveelste negatieve artikel van een persoon met een beperking die de absurditeiten die bij de organisatie van haar hulp en verzorging naar boven komen aan kaart.
Schrijnende situaties zoals douchen op twee minuten of een toiletbezoek drie dagen op voorhand aanvragen, die komen jammer genoeg veel voor. Het aankaarten van deze problemen is een goede zaak en hopelijk verbetert het bestaande systeem hierdoor beetje bij beetje.
Van verwijten naar begrip
Maar zoals Dorien Meulenijzer terecht aankaart, zijn heel veel van de fouten, frustraties en absurditeiten te wijten aan wetgeving. Toch wordt naar mijn mening maar al te vaak onterecht de hulpverlener geviseerd terwijl zijn of haar gedrag rechtstreeks wordt bepaald door wetgevers en werkgevers.
Maggie De Block laat binnenkort alle thuisverpleegkundigen eerst de identiteitskaart scannen van hun zorgvragers om zo te kunnen controleren waar, wanneer, hoe lang en bij wie thuisverpleegkundigen werk verrichten. Dit komt bovenop alle administratieve verplichtingen die zorgverleners daarvoor al werden opgelegd. Een ware nachtmerrie!
Niet alleen neemt dit tijd in beslag, maar het zal leiden tot conflicten met de zorgvragers die bijvoorbeeld vergeten zijn hun identiteitskaart klaar te leggen. Of tot conflicten met de werkgevers die vragen hoe het komt dat het lang duurt tussen twee scans door. Weer zullen de hulpverleners de gevolgen dragen, de druk voelen toenemen en hun tijd voor hun zorgvragers zien dalen.
Elke beslissing en elke nieuwe regel heeft een impact op de interactie tussen zorgvrager en zorgverlener terwijl zij die beslissen en de regels opstellen buiten schot blijven.
