Reislust

Wie mijn blogs al een tijdje volgt, weet dat ik ondanks mijn ziekte en beperking, mijn reislust niet kan onderdrukken. Toen de coronapandemie in Europa aankwam, wist ik meteen dat mijn cruise naar de Middellandse Zee in mei niet zou kunnen doorgaan. Onder die omstandigheden was ik ook niet vertrokken. Als risicopatiënt moet je het gevaar niet gaan opzoeken en bovendien breng je zo onnodig anderen in gevaar door mogelijks het virus mee terug naar huis te brengen.

Maar zelfs in die omstandigheden zocht ik naar mogelijkheden om even ertussenuit te gaan. Vakantie in eigen land dus!

Een gelukkig toeval: ons jaarlijkse familieweekje hadden wij vorig jaar al sowieso in eigen land geboekt. We wilden de bungalowparken van Landal eens achter ons laten nu de kinderen van mijn zus wat groter worden en kozen voor een alleenstaande gîte in het land van Herve. We vielen meteen voor de charme van een ecologisch gerestaureerde kippenstal die uitkeek over één van de prachtige dalen in het glooiende gras- en heggenlandschap. Ik kende het land van Herve enkel van de Hervekaas moet ik bekennen, maar geloof me: de streek heeft veel meer te bieden! Met onze familiebubbel trokken we eind juli dus naar dit prachtige stukje Wallonië.


De gîte heeft het A+ toegankelijkheidslabel en biedt plaats voor 8 personen. Er is een slaapkamer op het gelijkvloers, voorzien van een apart toegankelijk toilet en een badkamer met onderrijdbare lavabo en drempelvrije inrijdouche. Er is ook een douchezitje en waar nodig zijn beugels aan de muur bevestigd. Op de 1ste verdieping zijn er nog 2 dubbele slaapkamers met elk hun badkamer en één apart toilet en op de 2de verdieping was nog een duplex met 2 enkele bedden, ook voorzien van een on suite badkamer. Op het gelijkvloers is een prachtige leefruimte met een ruime, uitgeruste keuken. Er is een open haard, een hoop gezelschapspelletjes en een grote tv. Het grote terras is voorzien van tuinmeubelen, een barbecue, parasol en ligzetels en via een trapje naar beneden kom je bij de tuin waar de kinderen kunnen genieten van schommels en een klimrek. Ook in de boomgaard tussen de schapen mogen de kinderen spelen. De eigenaars zijn heel flexibel. Een kinderbedje bijplaatsen, een zwembadje zetten,… je hoeft het maar te vragen. Het vriendelijke koppel verkoopt ook lokaal bier en verse eieren van hun eigen kippen en spreekt overigens vrij vlot de 3 landstalen (zoals de meesten in de streek). Je kan zeker ook bij hen terecht met je feedback of vragen over de toegankelijkheid van hun verblijf.


Het land van Herve is gekend voor zijn prachtige natuur. Vlakbij de gîte vertrekt een mooi spoorwegpad waar je ook met een buggy of rolstoel perfect een mooie tocht kunt maken. Maar ook meer avontuurlijke tochten in de natuurdomeinen en watersporten behoren er tot de mogelijkheden. Vlakbij ligt ook de Blègny-mijn, die als museum ingericht is en erkend als werelderfgoed. Omdat wij vooral buitenactiviteiten zochten (je weet wel: ‘coronaproof’), bezochten wij onder meer ook de prachtige abdijtuinen van Val-Dieu (met onder meer een ‘groene kathedraal’ waar buiten missen gehouden kunnen worden). Je kan er ook een rondleiding volgen in de gebouwen van deze ooit volledig zelfvoorzienende abdij. Zo maakten ze hun eigen brood, kaas en bier wat uiteraard allemaal geproefd kan worden. De uitkijktoren op het drielandenpunt met Nederland en Duitsland biedt een prachtig zicht op de streek en is een vertrekpunt voor vele wandelingen en mountinbiketochten.


Vlakbij de gîte ligt ook een indrukwekkend Amerikaans militair kerkhof ‘Henri-Chappelle’, waar maar liefst 7.989 Amerikanen die sneuvelden in de 2de wereldoorlog hun laatste rustplaats vonden. Blanken, zwarten, christenen en joden gaven er hun leven in de strijd tegen het nazisme en liggen er nu zij aan zij. Ook vandaag nog stemt het tot nadenken. In Remouchamps kan je prachtige grotten bezoeken. Je start te voet, maar eindigt met de langste ondergrondse bootvaart van Europa (enkel manuele rolstoelen). In safaripark ‘Le monde sauvage’ mag je met je eigen wagen tussen de savannedieren rijden, gevolgd door een bezoek aan de prachtige zoo. Plezier voor jong en oud! Het land van Herve heeft ook voor de bourgondiërs onder ons heel wat te bieden. Degustaties van bier, wijn en kaas zijn mogelijk op heel wat plaatsen en de streekproducten zijn uiteraard ook te proeven in de lokale restaurants. Hoewel de horeca open was eind juli, kozen wij ervoor extra voorzichtig te zijn. Er valt dus ook voor ons nog heel wat te ontdekken voor een volgende keer.

Meer info over de gîte en de streek vind je op www.lepetitchevalblanc.be en www.toerisme.plombières.be . Wil je zeker zijn van een plekje volgende zomer, aarzel dan niet te lang, want er zijn al minstens 2 weken bezet 😉… In mijn volgende blog vertel ik jullie over mijn 2de weekje weg in eigen land. Hebben jullie ook een tripje in eigen land gedaan of gepland? Aarzel dan zeker niet om jouw tips door te geven in de reacties!

Achter de schermen van Brussels Airport

Het vliegtuig nemen voor mensen met een fysieke of mentale beperking kan een grote uitdaging lijken. Hoe raak je bijvoorbeeld met een rolstoel in het vliegtuig? Brussels Airport heeft een aparte dienst die zich uitsluitend bezig houdt met deze verzoeken. Wie werkt bij Axxicom komt als passagiersassistent de meest hartverwarmende verhalen tegen tijdens een werkdag…

 

Reizen met een rolstoel

Als passagiersassistent heb ik ondertussen vele mooie verhalen verzameld. Maar het verhaal dat me nog steeds het meest bij blijft gaat over de liefde van een ouder koppel op een vlucht van United. Blijkbaar niet per toeval ‘United’…

 

Love airport wheelchairs

 

Ze hadden elkaar op latere leeftijd leren kennen. Allebei hadden ze reeds een karrevracht aan bagage en dan bedoel ik hun verleden, en niet hun bagage zonder wieltjes, die het ons wat moeilijker maakte om ons tot aan de uitgang te begeven. Ik duwde samen met mijn collega het verliefde koppel verder. De rolstoelen gingen soms uit elkaar, en ter hoogte van de bagageband week de ene uit naar rechts en de andere naar links. Tussendoor hielden ze al lachend elkaars hand vast. Het was precies een gondeltocht doorheen de bagagehal.

Samen oud worden met een beperking

Al pratend kwam ik erachter dat ze beiden aan de andere kant van de wereld wonen. Zij was een zeventigplusser uit Lille en hij een tachtigplusser uit Texas die nog steeds tussen de olievelden woonde. Wat me het meest opviel, is dat ze elkaars taal perfect spraken! Talen die allebei niet zo evident zijn voor de ander. Heb je ooit al een Texaan Frans horen praten? Of vind maar eens een perfect Engelssprekend persoon in Noord-Frankrijk.

 

 

Ze vertelden me dat ze samen nog steeds geen vaste stek hadden en dat ze daarom bleven pendelen naar elkaars thuis. Dankzij onze passagiersdienst is het ook mogelijk om dit gemakkelijk te doen, en hun perfecte idee om samen oud te worden, te kunnen realiseren.

Groet,

Anthony Verbist

 

Ken jij ook nog inspirerende, hartverwarmende verhalen? Deel ze met ons op Facebook of stuur ze op naar redactie@rolmodel.be. Wil je meer weten over speciale assistentie op Brussels Airport? Dat kan snel en gemakkelijk via de website.

Heerlijk Curaçao – deel 2

Wat in eerste instantie een groepsreis zou worden, werd voor onze gastblogger een reisje met goede vriendin Lia onder hun tweetjes. Lees hier deel 2 van het verslag van onze gastblogger over haar reis naar Curaçao, georganiseerd door WeTravel2.

Les nummer 2

Op onze eerste dag zijn we naar het dolfinarium gewandeld. Het is ongelooflijk leuk om van zo kortbij dolfijnen en zeeleeuwen te zien. Maar… les 2 : zonnecrème smeren, factor 50 op zijn minst! Mijn idee (ik heb al aardig wat zon gehad dus mijn huid kan hier wel tegen met factor 25-30) was een pijnlijke fout want op nog geen kwartier waren we aardig verbrand… Gelukkig zijn er daar vlakbij winkeltjes genoeg waar je zonnecrème kan vinden aan zeer betaalbare prijzen.

Haai voederen in Curaçao

Het voeren van een haai binnen in het zee-aquarium was best akelig maar ook spannend ! Dit hele terrein is volledig toegankelijk en het personeel is er ook erg vriendelijk en helpt graag waar nodig.

3 uitstappen

We hebben tijdens onze 8 dagen daar 3 uitstappen gedaan.

  1. Een rondrit over het eiland met een (niet aangepaste) bus​ (50 USD pp). We bezochten de likeurfabriek (interessant), Boka Tabla (een grote inham met een onderaardse grot, niet te doen als je moeilijk te been bent én stevige schoenen aandoen!), en hadden een lunch-stop in Kura Holanda Lodge die niet in de prijs inbegrepen was. Daarna bezochten we nog Grote Knip (pràchtige baai en beroemd om zijn uitkijkpunt maar met trappen naar beneden als je naar het strand wil), zagen flamingo’s op de zoutplaten, passeerden Punda en genoten tijdens de rit van de zeer aangename gids Robert die ons echt wel wist te entertainen en ook zeer behulpzaam was! Hij verdiende mijn fooi echt wel. Persoonlijk vond ik deze uitstap te duur voor wat ik er aan had, toegankelijkheid was hier een zwaar minpunt.
  2. Een sunset tour met de Pelican Express​ (45 USD pp). Een soort catamaran waar je ook met een rolstoel op kan en die een toer over de Spaanse Wateren doet. Je ziet hele mooie rotspartijen, sjieke huizen en boten, Punda/Willemstad en zijn bruggen vanop het water en een prachtige zonsondergang vanop zee. Drankjes (ook lekkere mét alcohol) en hapjes zijn in de prijs inbegrepen. Een aanrader!
  3. Op eigen houtje zijn we met een rolstoeltaxi naar Punda met hoofdstad Willemstad gereden​ (50 USD h/t). De beroemde gekleurde huisjes, de Koningin Emma- brug met zijn draaien als er boten door willen (en gekken zien overspringen op het allerlaatste moment), de floating market … je moet het allemaal echt eens gezien hebben als je er bent. Hier zijn terrasjes en eetgelegenheden te over, dus je kan je hier echt wel enkele uren amuseren. Maar voor ons was het die dag toch wel een beetje té warm waardoor we blij waren dat onze taxi 3 uurtjes later terug ons kwam ophalen.

8 dagen

De andere dagen hebben we met onze luie krent op het strand gelegen, want dààrvoor ging ik. Mijn lijf laten opwarmen door de zon en genieten van alleen maar lekkere en leuke dingen. Via het hotel mochten we gratis ligzetels gebruiken op het strand van de Madero Ocean Club waar ook zeer vriendelijk en behulpzaam personeel werkt. Het was voor hun geen enkel probleem om een stoel voor mij vlak aan het water te reserveren en om mij met mijn rolstoel tot naast de stoel te helpen door het zand. Heerlijk gewoon! Je kan er ook de hele dag door drankjes en ander lekkers bestellen, ze brengen alles met de glimlach!

Slipperkaptstok Curaçao

Mambo Beach is het bekendste strand van Curaçao en je vindt hier winkeltjes en vele restaurantjes in allerlei stijlen. Hier honger hebben is onmogelijk! Je kan kiezen uit locaties op het strand zelf of in de galerij op de eerste verdieping met dan een heel mooi uitzicht. Wij aten Mexicaans, Iraans, Italiaans, hebben ongelooflijk genoten van de fish market-evening op vrijdag in Cabana Beach…

Er is een lift en er zijn toiletten, maar deze zijn niet erg ruim en er zijn geen beugels. Ik kon er met mijn smalle rolstoel nét naast en had dan amper ruimte om recht te staan. Niet ideaal dus. Er wordt wel overal geregeld gepoetst, dus het is allemaal wel erg netjes.

Het strand wisselden we af met het zwembad aan ons hotel. Dan wel zonder bediening maar zéér rustig en op ons gemakje!

En terug naar huis

Negen dagen later moesten we terug inpakken. Zeer tegen onze zin want het koude en natte weer thuis… brrr! Maar aan alle mooie liedjes komt een eind. We mochten tot maximum twee uur in de kamer blijven als we dit echt wilden maar dit was niet nodig. Onze laatste uurtjes konden we in het zwembad ‘afscheid’ nemen want douchen was geen enkel probleem. Handdoeken lagen klaar in de doucheruimte. De familiaire aard van het hotel is zeer aangenaam, niks is teveel, en voor elk mogelijk probleempje zoeken ze mee naar een oplossing.

Nog een laatste hapje eten in Lions Dive and Beach-hotel (onze buren) waar de hagedissen naast je voeten lopen en suikerdiefjes (mooie kleine geel-zwarte vogeltjes) vlak bij je in de bomen komen zitten, en dan was de taxi er.

Inchecken en de nachtvlucht naar huis ging opnieuw erg vlot en een dikke 10 uur later zetten we weer voet op Amsterdamse grond. Lia’s broer en zijn vriendin stonden ons op te wachten en blijkbaar zagen we er ‘erg goed en nogal bruin’ uit. Niet zo gek na 10 dagen Curaçao… toch?

Conclusie Curaçao

Curaçao is een eiland van zon, zee, relax en lekker niks doen, ‘Lovers Paradise’ is de ideale benaming. Als ik ooit mijn prins op het witte paard tegen kom, ga ik zeker terug ! 🙂 Qua toegankelijkheid: voor rolstoelers is het wel te doen, zeker als je jezelf nog wat kan behelpen. Maar ik wil de behulpzaamheid en vriendelijkheid van de mensen hier zéér benadrukken! Het strand zelf is lastig, al is het aangelegd en zak je dus niet diep weg maar je blijft in zand rollen. Je hebt wel langs het hele strand een wandelpad in beton wat ook veel goed maakt. De straten zijn niet geweldig omdat het er (zoals onze busgids vertelde) tot november vorig jaar 4 jaar lang niet meer geregend had en er dus een enorme droogte heeft geheerst. De overvloedige buien daarna hebben veel straten doen barsten, dus het is soms nogal een hobbelige rit. Ze werken er wel aan, maar dan in het Caraïbische ritme… traag. Snel werken kent daar niemand, op geen enkel vlak. Verkeersregels zijn er wel maar die worden door de meesten genegeerd. Spannende momenten levert dit op, zeker in’t donker! Kortom: wij hebben genoten, van de eerste tot de laatste minuut.

Tekst met dank aan WeTravel2

En jij, van welke reis naar verre oorden droom jij?

Heerlijk Curaçao – deel 1

Wat in eerste instantie een groepsreis zou worden, werd voor onze gastblogger een reisje met goeie vriendin Lia onder hun tweetjes. Tijdens de cruise die ze twee jaar geleden samen maakten naar de Caraïben raakten ze verkocht aan deze eilanden, omwille van de sfeer, de hartelijkheid van de mensen daar in ’t algemeen en vooral dan ook om het lekker warme klimaat waar hun lichaam in de wintermaanden zo nood aan heeft. Lees hier deel 1 van het reisverslag van de reis naar Curaçao, georganiseerd door WeTravel2.

Vertrekken met de rolstoel van Schiphol

Woensdag in de late namiddag vertrokken we richting hotel de Beurs in Hoofddorp, op nog geen 10 km van de luchthaven in Schiphol, waar we onze chauffeurs Carine en Joshi trakteerden op een lekkere avondmaaltijd. Voor € 78  sliepen we in een ruime kamer. Het hotel heeft geen rolstoel-aangepaste kamer maar deze was erg ruim zodat manoeuvreren met mijn kleine manuele rolstoel geen enkel probleem was. Omdat we door de taxi (een vriendelijke mevrouw maar een duur ritje ! € 35 ) om 8 uur werden opgehaald, namen we geen ontbijt in het hotel, maar at ik een broodje op de luchthaven terwijl Lia het enkel bij een drankje hield.

Inchecken op de luchthaven was geen enkel probleem, onze papieren waren correct in orde, visum was ok en een half uurtje later dan gepland omdat het vliegtuig nog ijsvrij moest gemaakt worden, gingen we de lucht in. Ik zag enorm op tegen de lange vlucht – méér dan 12 uur vliegen, met een tussenlanding op Aruba – het leek me een hele tijd om te overbruggen. Maar vliegen met de Dreamliner is erg aangenaam. Je hebt er meer beenruimte en de rugleuning kan meer naar achter waardoor je de zithouding ook meer kan afwisselen. Jammer is dat je wel voor elke ‘scheet’ moet betalen. TV en entertainment op het schermpje kost € 10 per persoon. Je krijgt één maaltijd (in comfort-klasse) met water inbegrepen, voor alle andere dranken moet je (duur) betalen. Ook een tweede maaltijd tijdens deze lange vlucht is te betalen.

Hallo, Curaçao!

Na een dikke 10 uur vliegen, die verbazend vlot vooruit gingen, landden we voor een uurtje op Aruba, waar passagiers uitstapten, en anderen weer op. Al bij al ook hier een vlotte bedoening als je bedenkt dat ieder ook met bagage en al uit- en instapt. Na dan terug een kwartiertje in de lucht, landden we -eindelijk- op Curaçao !

In vergelijking met Schiphol lijkt de luchthaven Hato op dit eiland minimaal zowel in aanbod als in grootte. Dit had dus als voordeel dat we vrij snel onze koffers hadden en met behulp van de assistentie ook vlug aan de uitgang stonden. Buiten zouden we opgewacht worden door iemand van taxibedrijf El Roi, maar hier bleek een misverstand aan de gang te zijn. Na een uurtje wachten en bellen met Kristof van WeTravel2 (zelfs na middernacht was hij te bereiken !) was dit dan wel héél snel opgelost en een half uurtje later kwamen we aan ons hotel Dolphin Suites… Joepie !

Dolfijnen, dolfijnen, dolfijnen

Hier werden we heel vriendelijk ontvangen, en raar … in het Nederlands ! Je bent duizenden kilometers van huis en je kan je eigen taal spreken – hoe makkelijk is dit !

Onze kamer, vlak naast de receptie met nr 1, bleek een zeer ruime kamer te zijn met een inrijdouche en toilet, een afzonderlijke lavabo-ruimte en een kleine kitchenette met ijskast, microgolf, bestek, glazen en dergelijke. De enorme dolfijnenposter was schitterend in de zitruimte ! Het werd direct duidelijk waarom dit hotel zijn naam droeg, ook omdat het vlakbij het dolfinarium en zee-aquarium ligt.

Nadat we ons vlug hadden opgefrist, zijn we direct op wandel gegaan. We hadden honger! En we hadden genoeg op ons gat gezeten voor even! Kristof had gelijk als hij zei dat àlles op wandelafstand ligt. Al moet je wel eerst een redelijke helling omlaag… en daarna terug omhoog…

Het eerste dat je ziet liggen is het Sea-Aquarium en Dolfinarium, en rechts afslaand kom je via het duik- en snorkelinstituut aan Hemingway’s beach, bar & restaurant. Onze vakantiesfeer was gezet ! Hier zouden we elke morgen met onze voeten in’t zand en uitkijkend over Caraïbische zee ontbijten … Zalig toch !

Rolstoelvriendelijke reis naar Curaçao

Les nummer 1

Na ons eerste avondmaal in het Italiaanse restaurant op het terras aan de overkant zijn we doodmoe in ons (zeer goeie) bed gevallen. De airco in de kamer hadden we voor we naar bed gingen afgezet omdat we dit toch wel te koud vonden en ook ‘niet nodig’. Foutje. Je zit daar op een tropisch eiland met een zeer vochtige luchtkwaliteit, wat maakt dat je ‘s morgens opstaat en je met blote voeten op precies natte vloeren staat… Les nr 1: airco laten opstaan dus, aangepast dan wel aan jouw temperatuur.

Maar … opstaan en de gordijnen open doen en een stràlende blauwe lucht, wuivende palmbomen zien en temperaturen van zo’n 25°C elke morgen. Ik zou hier zonder moeite aan kunnen wennen!

 

Tekst met dank aan WeTravel2

Lees binnenkort het tweede deel van dit reisverslag, dat propvol dolfijnen zit!