Ik heb geluk.

Ik heb geluk. Mijn ongeval was in Australië en valt onder hun regels en wetgeving. Mijn ongeval werd erkend als arbeidsongeval wat de regeling nog gunstiger maakt. Ik heb geluk, want als ik kijk naar hoe alles in België geregeld is dan hou ik mijn hart vast voor iedereen die ik ken met een beperking.




Hulpverleners vinden is in België meestal geen groot probleem, zolang je ze kan betalen. Maar het is juist dat “betalen” dat een gigantisch probleem is in België. Er is onlangs nog wel wat heisa rond geweest, maar veel heeft dat niet opgelost. De budgetten die moeten worden uitgedeeld aan mensen met een beperking die hulp nodig hebben worden extreem ondergefinancierd. Momenteel krijgen enkel zij die in de categorie “extreem dringende hulp” vallen effectief het budget dat hen werd toegewezen uitbetaald.

Dit wil zeggen dat als je juist verlamd bent geraakt, maar jouw familie je thuis kan opvangen dat je dan geen financiële steun krijgt van de overheid om hulpverleners in te schakelen. Het valt dus op de schouders van je familie en vrienden om jou dag in dag uit te helpen. Moet een van jouw ouders daarom zijn of haar job opzeggen? Jammer maar helaas, ze zullen geen financiële vergoeding kunnen krijgen in de plaats van hun loon.

Je merkt dus duidelijk dat het Belgische systeem enkel werkt voor mensen met een groot vermogen en iedereen anders eigenlijk weer gewoon in de steek wordt gelaten.

Ik heb geluk. Het Australische systeem zorgt ervoor dat de verzekeraar van mijn werkgever mij verplicht alle kosten moet terugbetalen die rechtstreeks te maken hebben met mijn beperking en die door de bevoegde medische discipline als “reasonably nescessary” (redelijk en nodig) worden erkend. Met andere woorden : van de aanpassing van mijn auto tot de hotelkamer van mijn assistent die mee op reis moet met mij, van mijn thuishulp tot de kuisvrouw en van de chiropractor tot de sessies Aquatherapie. Alles wordt 100% terugbetaald.

De reden van het verschil? De druk op de politiek. In Australië is de landbouwindustrie nog een van de grootste industrieën, maar tevens ook een van de gevaarlijkste samen met mijnbouw en constructie. Hierdoor vallen jaarlijks zeer veel slachtoffers die eindigen met serieuze beperkingen, bovendien zijn twee van de grootste sporten in Australië, namelijk rugby en surfen, jammer genoeg twee sporten waar vaker dan bij andere sporten mensen hun nek breken of serieuze ongevallen hebben die tot serieuze beperkingen leiden.

Bovendien verplicht de overheid hier de verzekeraars te betalen en is het dus niet de overheid zelf die tussen komt in de kosten. Een van de manieren waarop dit zo efficiënt kan gebeuren is omdat de overheid advocaten die worden ingezet voor een geschil met een verzekeraar gratis hebben gemaakt.

Het kan dus anders en in België moet het anders want veel te veel mensen worden nu aan hun lot overgelaten.

Er is ook hoop want meer en meer mensen met een beperking vinden hun weg naar de politiek, misschien iets dat jij ook kan overwegen?


Steven

Mijn survivaltips – Tip 4

Ik heb mijn verhaal ondertussen honderden keren verteld en telkens weer krijg ik dezelfde vraag : “Wat is je geheim?” Ik vertel dan altijd eerlijk dat ik geen superman ben en ook mijn donkere momenten heb. Het meeste schrijf ik dan ook toe aan de geweldige steun die ik krijg van iedereen : familie, vrienden, hulpverleners en volslagen vreemden.



Het enige dat ik daarna nog mee kan geven zijn (volgens mij) mijn vijf beste tips :

Tip 1 : Geef jezelf over aan de wetenschap en ga uit van het ergste.
Tip 2 : Vergeet het verleden en kijk naar de toekomst
Tip 3 : Bepaal je grens en exitstrategie


Tip 4 :
Durf hulp te vragen en bouw je eigen netwerk op

Wanneer je in een situatie komt die een zware fysieke en/of mentale impact heeft op jou en op jouw leven, dan heb je hulp nodig. In zulke serieuze situaties is het onmogelijk om jezelf er in je eentje door te slaan. In eerste instantie heb je natuurlijk medische hulp nodig, maar dokters, chirurgen en verpleegkundigen zijn niet genoeg om alles weer op de rails te krijgen.

Denk daarom zeker aan mijn vierde tip :
Durf hulp te vragen en bouw je eigen netwerk op.

Denk aan de meest succesvolle bedrijven ter wereld, aan de meest bekende personen en de grootste merken. Niets en niemand wordt groot, sterk en succesvol in zijn eentje. In bedrijven werken er honderden of zelfs duizenden mensen aan het succes van de organisatie. Hetzelfde geldt voor merken en ook beroemde personen hebben heelder teams, assistenten en managers die hen helpen de top te bereiken. Besef dus dat je het niet in je eentje kan.

all hands on deck


In het begin is het belangrijk dat je je omringd met een sterk en capabel medisch team. Vergeet daarbij zeker de psycholoog of therapeut niet! Niet omdat je gek bent, maar omdat de impact op je leven zo groot en overweldigend is dat je alle hulp kan gebruiken bij het plaatsen en verwerken van alles. Mijn ondervinding was ook dat ik eerst enkel met mijn psychologe vrij en open kon praten over alle taboeonderwerpen en dat daarna pas geleidelijk aan met de rest van de mensen die mij omringden.

Naarmate jezelf sterker wordt en de impact op je leven duidelijker wordt, ga je opnieuw naar de toekomst kijken. Omring jezelf dus met de mensen die een impact gaan hebben op jou toekomst, zoals : ergotherapeuten, hulpverleners, orthopedisten en hulpmiddelenleveranciers. Je zal merken dat ook je familie en/of partner jou zullen kunnen helpen in het plannen van een nieuwe toekomst.

klim


En vrienden dan?

Niemand heeft ooit teveel vrienden gehad. Zij steunen je samen met je familie door heel het proces heen en zijn dus onmisbaar! Het klinkt misschien wat hard, maar kies de vrienden uit waar je energie wil insteken en die die energie waard zijn. Je mag namelijk niet vergeten dat je in een ongelooflijk zware situatie zit en je dus geen tijd en energie hebt voor egoïstische mensen, negatievelingen en personen die meer energie van jouw vragen dan ze je geven. Pas wel op, niet iedereen weet hoe ze met jouw nieuwe situatie om moeten gaan. Schrijf vrienden die je niet direct een bezoekje brengen dus niet zomaar af, zoek uit waarom ze niet langskomen en beslis dan wat je doet. Ikzelf heb vrienden gehad die niet durfden langskomen omdat ze “niet wisten wat ze zouden moeten zeggen”, maar toen ze hoorden van anderen dat ik al volop grapjes was aan het maken over mijn situatie kwamen ze me alsnog bezoeken. Geef de anderen dus ook tijd om te verwerken wat er met jou is gebeurd.

Heb je je netwerk, vrienden en familie die je willen ondersteunen? Dan mag je er van uitgaan dat ze staan te popelen om jou te helpen en iets kunnen doen om jouw lasten te verlichten. Je staat er niet alleen voor en maak daar dan ook gebruik van. Loop je vast? Vraag jezelf dan af of je hulp kan gebruiken en of je eigenlijk wel al om hulp hebt gevraagd. Je zou er nog versteld van staan waar kennissen, familie of vrienden je mee willen helpen!

Vergeet niet dat je achteraf ook iedereen die je steunde persoonlijk kan bedanken en ik raad je zeker aan dat ook te doen. Ze beseffen namelijk vaak niet hoe belangrijk hun steun en hulp voor jou is geweest.


Zo, dit was mijn vierde tip. Wat vinden jullie van deze tip? Hebben jullie een betere? Laat het me weten in een reactie hieronder!

Dag van Personen met een Handicap 

Morgen is het 3 december en dan is het de ‘Internationale Dag van de Personen met een Handicap’. Wist je dat ongeveer 15% van de wereldbevolking een beperking heeft? Dat is de grootste minderheid ter wereld. Maar… die blijft niet bij de pakken zitten! Op deze dag steekt de redactie van Rolmodel mensen met een beperking en hun mantelzorgers alvast een hart onder de riem! 

Omdat het Internationale Dag van Personen met een Handicap is, willen we onze bijdrage leveren aan de wereld door een post vol met positivisme de wereld in te sturen. Daarom hebben we met de redactie besloten om inspiratie te verzamelen: uitspraken, wijsheden of dingen-die-anderen-eens-hebben-gezegd waar we moed uit putten. Of troost. Of kracht om verder te gaan op momenten dat we het liefst in bed zouden blijven liggen met een deken over het hoofd. Heb je een beperking of ben je een mantelzorger? Dan vind je hier een flinke portie positivisme!

 

“Born to be awesome, not perfect” 

In de wereld word je in een hokje geduwd: je moet cool zijn en knap en slank en succesvol. Alles moet perfect zijn, en als dat niet zo is, dan is ons doel om ervoor te zorgen dat het perfect wordt. Maar als puntje bij paaltje komt, draait je leven niet om perfectie. Het draait om geluk. En dat merk je aan al die mensen die anderen inspireren: je hoeft niet perfect te zijn om een rolmodel te kunnen zijn!

< Steven Claeys, rolstoeler 

 

“Ok, je kan kei veel dingen niet, maar je kan ook kei veel dingen wel.
In X-men zegt men ook: “Mutant and proud”.
Dat is het juist, je kan iets anders
dus wees trots op wat je anders kan.” 

uit: William Boeva, 06/05/2014, interview voor de documentaire ‘En ik ben acteur’ 

Deze uitspraak van William vind ik prachtig verwoord en vooral ontzettend waar. Hij praat hier over zichzelf als iemand met een beperking, maar de uitspraak kan eigenlijk gelden voor eender wie die zich anders voelt dan de anderen. We moeten niet stilstaan bij wat we niet kunnen, maar verder gaan met onze sterktes en talenten en deze in de verf zetten. Beschouw je beperking als een sterkte en niet als een zwakte!

< Laura Van Alphen, lesgever blinden en doven 

 

“Life isn’t about the number of breaths you take,
but about the number of moments that take your breath away!” 

Een variatie op ‘pluk de dag’ of ‘geniet van de kleine dingen in het leven’, maar de link naar ademhaling is voor mij wel erg toepasselijk. Allemaal draaien ze rond hetzelfde onderwerp, namelijk oog hebben voor levenskwaliteit eerder dan kwantiteit. Op jonge leeftijd geconfronteerd worden met de mogelijkheid om vroeg te sterven doet je anders in het leven staan. Door mijn ziekte kan ik niet elk weekend op de dansvloer staan, maar de kleine momenten, de waardevolle bezoekjes, de zeldzame uitstapjes, beleef ik veel intenser en ben ik oprecht dankbaar voor. Ziek zijn ‘suckt’, maar ik kreeg er deze levenswijsheid voor in de plaats en die zou ik niet meer willen afgeven.

< Sien Lagae, elektrische rolstoeler 

 

“Everyone wants happiness, 
no one wants pain 
but you can’t have a rainbow 
without a little rain” 

Deze quote zag ik voor het eerst in Portugal op een heel mooi plakkaat, net op het moment dat er een dierbaar iemand was overleden. Ik kocht het plakkaat meteen en het hangt nu ook in ons huisje. Elke keer ik me wat down voel, denk ik aan de quote en weet ik: ook deze regen hoort erbij!

<  Kristien Maus, danstherapeute 

“Ik leef niet met mijn beperking.
Maar mijn handicap leeft met mij (en dat is véél erger).” 

Ik laat me door mijn handicap niet beperken. Ik ben creatief om voor problemen/obstakels een oplossing te vinden zodat ik een ‘normaal’ leven kan leiden. Maar ja, wat is dat, ‘normaal’? 😉  Ik vind dat deze quote dat helemaal vat!

< Mireille Devillé, rolstoeler 

 

“The most common way people give up power 
is by thinking they don’t have any.” 

Als ik kijk naar mijn broer, hoe hij vecht om zijn dromen waar te maken en te doen waar hij in gelooft, dan denk ik aan deze uitspraak. Hij weigert om te geloven dat hij door zijn beperking niets meer kan. Zo doet hij dingen waarvan mensen die helemaal geen beperking hebben geloven dat zij het nooit zouden kunnen. Maar dat is net wat mijn broer toont: als jij er zelf van overtuigd bent dat je iets kan, dan kan je dat ook!

< Sarah Claeys, mantelzorger 

“You never fail until you stop trying!” 

Veel uitleg hoeft hier niet bij denk ik… Geldt in elke situatie en voor iedereen, met of zonder beperking. Never give up!

< Lien Devlamynck, kinesitherapeute 

Ken jij iemand die wel een portie positivisme kan gebruiken? Deel dan deze post via de knoppen onderaan dit artikel. Heb je zelf trouwens ook uitspraken, gezegdes en oude wijsheden die jou de moed geven om door te kunnen gaan op een zwaar of donker moment? Deel ze hieronder met ons en… zeg het voort!