De dag voor het TEDX event krijg ik van mijn coach te horen dat ik het einde van mijn presentatie moet herschrijven!
Hoewel meerdere coaches mij een hart onder de riem proberen steken voel ik de paniek in mij op borrelen… De rest van de dag leek ik net een dakloze landloper met mentale problemen.
Je kon mij nerveus zien rondrollen alsof ik verloren was, pratend tegen mezelf en zichtbaar gefrustreerd maar volledig ondergedompeld in mijn eigen wereld. Tegen dat de avond viel was ik zo hopeloos en vermoeid dat ik besloot het los te laten. Ik zette een film op, bestelde sushi en probeerde even alles te vergeten…
De volgende ochtend werd ik wakker met een misselijkmakend gevoel van angst, “Wat als ik niet op tijd het perfect einde vind?!” en “Wat als ik een goed einde vind maar het vergeet op het podium omdat ik het niet vaak heb kunnen inoefenen?”
Nog steeds zonder een afsluiter voor mijn TED-talk stapte ik de auto in op weg naar Breda. Uiteraard begonnen dan ook nog de berichtjes binnen te stromen : “en? Ben je er klaar voor?”… euhm, neen! En “veel succes met je Talk vandaag!”… Bedankt, ik ga het potverdikkie nodig hebben!
Tijdens de rit raakte ik opnieuw verzonken. Omdat ik beter presteer onder druk kwam ik steeds dichter en dichter bij een acceptabel einde. Ongeveer halverwege de trip naar Breda had ik mijn opties uitgedund en bleef ik met twee degelijke afsluiters over. Gelukkig wilde de chauffeur zijn mening delen en we raakte het eens! Ziedaar, zo’n goede 8 uur voor mijn presentatie was ik er dan toch in geslaagd een acceptabel nieuw einde te vinden voor mijn verhaal…
Of dat dacht ik toch!
Eens aangekomen in Breda zoek ik direct mijn coach op en pitch ik mijn nieuw einde voor haar. “Ja, je bent er bijna!” Zegt ze enthousiast. De angst moet van mijn gezicht af te lezen zijn geweest want ze stelt direct voor samen nog even te brainstormen.
We weigerden te werken met een stereotype einde waardoor ik in deze benarde situatie terechtkwam, maar door vol te houden was ik 2 uur voor mijn presentatie plots trotse eigenaar van een krachtiger einde dan : “dus maakte ik van mijn zwakte mijn sterkte”.
Mijn Talk was eindelijk klaar voor het grote publiek! Nog snel even naar de make-up en een beetje later stond ik op de befaamde rode stip van TED!
Na mijn talk kwamen de coaches mij feliciteren en spraken veel mensen mij aan met de boodschap dat ze waren geïnspireerd!
Ik was in de wolken. Weer een bucketlist item om van de lijst te schrappen!
Dankjewel TEDxBreda!
