Twee maanden reis ik door Zuidoost Azië. Thailand, Indonesië, Cambodja en Vietnam zal ik bezoeken én reviewen. Geen alledaags reisdagboek of TripAdvisor review, maar een beschrijving van elk land door de ogen van een rolstoelgebruiker. Een fictieve rolstoelgebruiker weliswaar (ik zit namelijk niet in een rolstoel), maar met mijn expertise als orthopedagoge en als vriendin van twee rolstoelgebruikers kan ik gemakkelijk een kritisch oog werpen op de zaak. In deze post: Thailand!
Thailand & Bankok
Thailand is een zeer druk bezocht land door toeristen van over heel de wereld. Op drie dagen tijd zag ik alle Europese en Amerikaanse nationaliteiten de revue passeren. Maar wat valt op? Nooit zag ik een toerist, noch een inwoner in een rolstoel.
Verrassend? Niet echt. Bangkok is een extreem drukke stad die bestaat uit nauwe straatjes en hoge borduren. Je door deze massa verplaatsen, is al een opdracht op zich, laat staan met een rolstoel. Ik zou het niet graag proberen, zij die de uitdaging willen aangaan: avontuur verzekerd!
In de luchthaven
Wat wel opvalt, is hoe goed georganiseerd het transport is voor rolstoelgebruikers. Op de luchthaven vind je overal deze afbeeldingen (zie foto bovenaan dit artikel). Drinkkraantjes vind je niet vaak in België, maar ik kan me al helemaal niet inbeelden dat men bij ons aparte kraantjes op de hoogte van rolstoelgebruikers zou installeren. Een dikke pluim voor Bangkok Airport!
In het station
Aan de ingang van het treinstation vind je meteen een dienst voor rolstoelen. Ook voor je verdere reis is er zelfs een apart loket voor mensen met een beperking. Dit loket is veel makkelijker te vinden dan de gewone loketten dus qua vindbaarheid en toegankelijkheid krijgen ze van mij alvast een dikke 10. Daar kan de NMBS nog een puntje aan zuigen!
Op het strand
Maar toch stel ik me vragen bij de idyllische eilandjes en de vele populaire stranden van Thailand. Geraken rolstoelgebruikers überhaupt op deze stranden? De bungalows en restaurantjes op paaltjes (meest gebruikelijk op Koh Tao en Koh Phangan) zijn in ieder geval geen optie. Maar wanneer je niet op het strand zelf wil verblijven of eten, zijn er genoeg alternatieven op begane grond.
Op de buis
Zoals eerder gezegd ben ik in zo’n 16 dagen tijd niemand in een rolstoel tegengekomen. Een beschrijving van hoe deze mensen door het leven gaan kan ik dus jammer genoeg niet geven. Wel zag ik een reportage op TV over een man in een rolstoel. Een volledig uur werd hij geïnterviewd en vertelde hij zijn levensverhaal (tenminste dat denk ik toch want het was volledig in het Thais). Zou het voor de Thaise bevolking dan ook een uniek en verwonderlijk gegeven zijn, iemand in een rolstoel? Vanwaar anders deze reportage van een volledig uur? Interesse is er dus zeker wel!
Conclusie
Thailand is een prachtig land dat veel te bieden heeft. Hoewel niet alle locaties even toegankelijk en evident zijn voor rolstoelgebruikers, is er zeker wel aandacht voor. Grote toeristische trekpleisters zoals tempels en stations zijn voorzien om deze personen te begeleiden. Ik vraag me af of zij Thailand op dezelfde manier zouden (kunnen) beleven, maar het is zeker het proberen waard. Al is het maar omdat ik er 100% zeker van ben dat het Thaise volk zo hulpvaardig en vriendelijk is om te helpen waar nodig!
In mijn volgend blogbericht schrijf ik over mijn bevindingen in Indonesië, maar ik ben natuurlijk ook benieuwd naar jouw verhalen! Heb je vergelijkbare reiservaringen in Azië of elders in de wereld? Beleef je landen op dezelfde manier als mensen zonder rolstoel? Deel jouw ervaringen hieronder in de comment-sectie!
Kristien 8 oktober 2015
In Mallorca heb ik er ook op gelet en daar staat op de stadskaart aangeduid welke stranden toegankelijk zijn voor rolstoelers.