Sinds vorige zomer zijn Berte en haar man eigenaars van een volkstuintje. En dat is voer voor onze gelukscoach om te mijmeren over geluk.
Een geschenk uit de hemel
Mijn man was al een tijdje in ziekteverlof wegens zware burn-out en wat is er nu rustgevender dan met de handen in de grond (en met de poep omhoog)?
Een honderdtal van die volkstuintjes liggen langs de Cordacampus (een bedrijventerrein waar vroeger ‘de Philips’ was) en zijn één van de 25 geluksplekjes van Hasselt waar ik het ook al over had in mijn eerste blog.
Word je bewust
Om dit geluk waar te nemen en te ervaren heb je niets nodig. Echt niet! Je word je bewust van de zoete geur van kamperfoelie, van heerlijke aardbeien in de zon, van sappige tomaatjes in de serres,…
Bewust van het geluid dat de bijtjes maken, van het geluid van een spadesteek in grond, van een fluitende (door de zon getaande) tuinier, van kakelende kippen en kraaiende hanen,…
Bewust van de zonnestralen of regendruppels op je huid, van een kietelend kriebelbeestje in je nek,…
Bewust van de smaak van een zelfgeteelde wortel, een glimmend kerstomaatje vers van de struik, een plukvers blaadje basilicum,…
Bewust van jong en oud die hun toevlucht zoeken in de rustgevende tuinen, van werknemers van de campus die er tijdens hun pauze komen wandelen,…
Jammer genoeg ook bewust van het niet zo fraaie beeld van de vele koterijen (iemand heeft zelfs een werftoilet in zijn tuin!). Ik snap wel dat die kippen en hanen een hok nodig hebben en dat een tuinier niets is zonder serre, maar toch… Wij pleiten ook schuldig, daar niet van, onze kippen hebben ook een hok en wij hebben ook een serre, maar toch, een beetje orde? Niet?
Heb jij ook een tuin? Wat zijn de kleine dingen waar jij van kan genieten?
